Παιδευτικά

Ο νεαρός ποινικός κρατούμενος που κάνει απεργία πείνας διότι ξαφνικά τον έπιασε ζήλος για τις σπουδές του και δεν του δίνουν εκπαιδευτική άδεια να... παρακολουθήσει τα μαθήματα μου θυμίζει εκείνον που σκότωσε τους γονείς του και ζητούσε την επιείκεια του δικαστηρίου επειδή έμεινε ορφανός. Κι ενώ έχουμε ένα σωρό άλλα προβλήματα, εμείς ασχολούμαστε στα σοβαρά με το αν θα του κάνουμε μαθήματα με τηλεδιάσκεψη, με δορυφορική σύνδεση ή με υπνοπαιδεία, πιστεύοντας εν τη αφελεία μας ότι πράγματι θέλει να σπουδάσει. Ένα απλό ερώτημα: Ως δράστης ένοπλης ληστείας στερείται ή όχι τα πολιτικά του δικαιώματα; Ένα από αυτά είναι και η φοίτηση στο σχολείο. Αφού δεν το σκέφθηκε όταν έκανε τη ληστεία, να του δώσουμε όλο τον καιρό που χρειάζεται να ομφαλοσκοπηθεί στο κελί του, κατά μόνας, απερίσπαστος από τις βιοτικές μέριμνες, για τις οποίες φροντίζουν (και πληρώνουν) άλλοι. Αν δεχθούμε τον εκβιασμό, τότε θα φέρουμε την ευθύνη για το ‘μήνυμα’ που στέλνουμε προς τον κάθε επίδοξο μιμητή του.
     Και μια άλλη ερώτηση, δίκην υστερογράφου. Για όλους εκείνους τους μαθητές κάθε ηλικίας που χρειάζεται να μετακινούνται πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα, βρέξει χιονίσει, επειδή δεν διαθέτουν δασκάλους στα σχολειά τους, δεν θα έπρεπε να σκεφθούμε κάποιου είδους τηλεπαιδεία, μια και θέλουμε να είμαστε τόσο προηγμένοι στην τεχνολογία;