Δεν θυμόμουν το βιογραφικό του,
κι έτσι τον αναζήτησα στην διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια. Έτσι λεγόταν το
μικρό πριγκιπόπουλο της Τροίας, ο γιός του Έκτορα και της Ανδρομάχης,
που σκοτώθηκε κατά την άλωση, πιθανώς από τον Νεοπτόλεμο που εκδικήθηκε
έτσι τον θάνατο του Αχιλλέα...
Γιατί τον θυμήθηκα τώρα; Κοιτάζοντας σήμερα έναν φάκελλο ασθενούς είδα το πατρώνυμο: Αστυάναξ. Σπάνιο όνομα, ενδιαφέρον, ελληνικώτατο, καλόηχο, δε λέω. Αλλά ερωτώ, ο αφελής: Ποιος νονός το διάλεξε; Πώς το κουβαλούσε μια ζωή ο... φορέας του; Και βάζω κι ένα μικρό στοίχημα, ότι σπάνια θα το έκλιναν αυτοί που το χρησιμοποιούσαν (ξέρετε: ‘ο Τάδε του Αστυάναξ’, ‘να το πούμε στον Αστυάναξ’ κ.τ.λ.).
Πάντως τον στιχούργησε ο Σεφέρης, τον μελοποίησε ο Θεοδωράκης, τον τραγούδησε η Μαργαρίτα Ζορμπαλά... τί άλλο ήθελε ο μικρός πρίγκιπας;
Γιατί τον θυμήθηκα τώρα; Κοιτάζοντας σήμερα έναν φάκελλο ασθενούς είδα το πατρώνυμο: Αστυάναξ. Σπάνιο όνομα, ενδιαφέρον, ελληνικώτατο, καλόηχο, δε λέω. Αλλά ερωτώ, ο αφελής: Ποιος νονός το διάλεξε; Πώς το κουβαλούσε μια ζωή ο... φορέας του; Και βάζω κι ένα μικρό στοίχημα, ότι σπάνια θα το έκλιναν αυτοί που το χρησιμοποιούσαν (ξέρετε: ‘ο Τάδε του Αστυάναξ’, ‘να το πούμε στον Αστυάναξ’ κ.τ.λ.).
Πάντως τον στιχούργησε ο Σεφέρης, τον μελοποίησε ο Θεοδωράκης, τον τραγούδησε η Μαργαρίτα Ζορμπαλά... τί άλλο ήθελε ο μικρός πρίγκιπας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου