Πάσης φύσεως υλικά

Η αναγγελία του διορισμού του Χ. Παπουτσή ως εκπροσώπου της Ελλάδος στην Παγκόσμια Τράπεζα προκάλεσε σειρά δημοσιογραφικών αντιδράσεων από γνωστούς σχολιαστές (ενδεικτικά, Τ. Θεοδωρόπουλος). Κανείς δεν βρέθηκε να υποστηρίξει τον παλαίμαχο πράσινο αφισοκολλητή που πέρασε σχεδόν από όλα τα κυβερνητικά αξιώματα με μόνο προσόν την κομματική του κάρτα. Να υποθέσει κανείς ότι οι κυβερνητικοί εταίροι εξήντλησαν τα περιθώρια της αξιοκρατικής αναζήτησης και έξυσαν τον πάτο του βαρελιού, κατά την αγγλική έκφραση; Δυστυχώς η γενική εντύπωση είναι ότι επιχειρείται ανακύκλωση υλικών πολιτικής κατεδάφισης, κοινώς προσπαθούμε να χτίσουμε με μπάζα. Προς αποφυγήν καταθλίψεως, ας διασκεδάσουμε με τον εξαιρετικά καυστικό σαρκασμό του Φαληρέως (Καθημερινή 14/7/2013):
     "Ο πρόεδρος πρώτα έβγαλε το σακάκι και προσεκτικά το κρέμασε στη ράχη της καρέκλας. Μετά έβγαλε το μανικετόκουμπο κι έπειτα τύλιξε το μανίκι του πουκαμίσου του όσο πιο ψηλά μπορούσε, για να μην το λερώσει. Στη συνέχεια, αργά και αποφασιστικά, όπως του ταιριάζει, χωρίς περιττούς μορφασμούς αηδίας, βύθισε το χέρι μέσα στα στάσιμα βρωμόνερα της πολιτικής. Ενιωσε με τα δάκτυλα τη λιγδερή επιφάνεια του ιζήματος, αλλά δεν δίστασε: το έξυσε, το ανακάτεψε και από όλα τα ξεχασμένα, τα θλιβερά, τα σάπια και τα ψόφια που βγήκαν κάτω από τη λάσπη, αυτός διάλεξε τον Χρηστάρα τον Παπουτσή και τον διόρισε εκπρόσωπο της Ελλάδος στη World Bank..."