Μεράκι και πραγματικότητα

Αντιγράφω από απόκομμα εφημερίδας (δεν είχα σημειωμένη την ακριβή προέλευση) που ανακάλυψα στο πρόσφατο ξεκαθάρισμα:

‘Οι περισότεροι πολίτες, λένε οι στατιστικές, ακολουθούν άλλο επάγγελμα από αυτό που θέλουν...
«Αν θέλεις να συντρίψεις, να εξουθενώσεις έναν άνθρωπο, να τον βάλεις να κάνει μια δουλειά απολύτως, εντελώς άσχετη μ’ αυτόν, άχρηστη και παράλογη» (Φ. Ντοστογιέφσκι)
«Τίποτα δεν κουράζει, δεν απογοητεύει, δεν μαραζώνει τον άνθρωπο όσο η διάσταση και η δυσαρμονία ανάμεσα στις ικανότητες, τα αισθήματα και τις ιδέες του και στο επάγγελμα που ασκεί για βιοπορισμό» (Ε. Παπανούτσος)’

Δική μου σκέψη: αν και σίγουρα θα ήταν πιο ευχάριστο και πιο αποδοτικό, δεν ξέρω πόσο πρακτικά εφικτό θα ήταν να εργάζεται ο καθένας σ' αυτό που ‘του πάει’ (άλλωστε όλοι μας έχουμε μεταπτώσεις στις ορέξεις, τις επιθυμίες και τις κλίσεις μας). Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν και τα χόμπι. Και γι’ αυτό ονειρευόμαστε. Και γράφουμε.