Βενιζέλος και Μικρασία

Εδώ και πολλές μέρες η ‘Καθημερινή’ φιλοξενεί στην ιστοσελίδα της ανοικτό διάλογο για τον Βενιζέλο και τις ευθύνες του για τη Μικρασιατική καταστροφή (340 καταχωρίσεις μέχρι τώρα). Χωρίς να είμαι αδιάφορος για την ιστορία και τα διδάγματά της, εκφράζω την απορία μου για τον διάλογο αυτό και τη σκοπιμότητά του. Η Ελλάδα είδε κι έπαθε να ξεπεράσει (αν βέβαια την ξεπέρασε) την επιδημία του Διχασμού σε βασιλικούς και βενιζελικούς. Εφόσον έχουμε επανειλημμένα αποδείξει ότι δεν διδασκόμαστε από την ιστορία, και εφόσον δεν μπορούμε να αποδεχθούμε την πραγματικότητα ότι και οι πιο μεγάλοι άνδρες είναι άνθρωποι και έχουν τις ατέλειες, τις αδυναμίες και τις ατυχείς επιλογές τους (εκτός αν είναι Πάπες...), ας αφήσουμε το 1922 και τους πρωταγωνιστές του στην ησυχία τους, και ας κοιτάξουμε πώς να αξιοποιήσουμε δημιουργικά το μέλλον χωρίς να σπέρνουμε νέους διχασμούς. Για το τελευταίο δεν αισιοδοξώ ιδιαίτερα, με βάση τα σημερινά πολιτικά δεδομένα στην Ελλάδα.