Εξαρτήσεις

Η αιφνίδια διακοπή ρεύματος χθες βράδυ (πάνω από μία ώρα) μας στέρησε το δεύτερο (και πιο ενδιαφέρον) ημίχρονο του ημιτελικού Ισπανίας-Ρωσίας. Και μας άφησε για μια ακόμη φορά (ίσως πιο έντονα από άλλοτε) με την αίσθηση του ‘κενού’ που δημιουργεί η απώλεια του φωτός και της κινητήριας δύναμης του ηλεκτρισμού, από την οποία έχουμε εξαρτήσει όλο τον τεχνικό πολιτισμό μας και την ίδια μας την ύπαρξη. Καλό το τρανζιστοράκι για παρηγοριά και το κερί για τις τελείως στοιχειώδεις ανάγκες, αλλά τι γίνεται με τη δουλειά στον υπολογιστή; Ο φορητός έχει μείνει αφόρτιστος εδώ και πολλές μέρες, και άλλωστε οι τρέχουσες εργασίες είναι στον ‘αφόρητο’. Θυμόμαστε αχνά ότι στη μικρή μας ηλικία περνούσαμε τα καλοκαιρινά βράδια με γκαζόλαμπες στα ορεινά χωριά που παραθερίζαμε. Εξάλλου, μόλις τέλειωνε το κρυφτό ήταν ώρα για ύπνο για τους μικρότερους, ενώ η τηλεόραση δεν είχε εισβάλει ακόμη στον ζωτικό μας χώρο. Καλή η νοσταλγία, αλλά κανείς δεν διανοείται την επιστροφή στις συνθήκες της δεκαετίας του ’60. Ωστόσο, η ευκολία με την οποία διαθέτουμε και καταναλώνουμε (και σπαταλούμε) την ηλεκτρική ενέργεια δεν θα πρέπει να μας αποκοιμίζει στην ψευδαίσθηση ότι αυτή είναι αενάως εξασφαλισμένη. Μια διακοπή κάθε τόσο ίσως μας είναι απαραίτητη, για αφύπνιση.