Κόμματα: τέλος εποχής;

Δύσκολο να πιστεύεις σε κόμματα στην εποχή μας. Εκείνα που έχουν δοκιμάσει τη ‘γλύκα’ της εξουσίας έχουν ‘κολλήσει στη μαρμελάδα με την οποία είναι στρωμένος ο δρόμος της αλλαγής’, όπως έλεγε χαρακτηριστικό επιτοίχιο σύνθημα πριν αρκετά χρόνια. Εκείνα που δεν δοκίμασαν έχουν γενικά τόσο δύσπεπτη ‘ιδεολογία’ που μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτήν. Τι απομένει; Επιφανείς αρθρογράφοι στα Κυριακάτικα φύλλα προτείνουν διάφορα, όπως συνασπισμό αδιαφθόρων σε δυο νέα σχήματα, μονοεδρικές περιφέρειες ώστε οι υποψήφιοι να μη (χρειάζεται να) σπαταλούν τεράστια διαφημιστικά ποσά κ.ο.κ.

Υπάρχει και εναλλακτική πρόταση. Πέρυσι η Ιατρική Εταιρεία Θεσσαλονίκης έκανε τις αρχαιρεσίες της με κοινό ψηφοδέλτιο, στο οποίο ήσαν γραμμένοι σε παράλληλες στήλες οι υποψήφιοι καθενός από τους δυο συνδυασμούς για το κάθε αξίωμα (Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος, Γραμματέας, Ταμίας, Μέλη). Οι ψηφοφόροι μπορούσαν να ‘σταυρώνουν’ όποια πρόσωπα ήθελαν, και από τις δυο πλευρές, χωρίς να δεσμεύονται από παραταξιακά λογότυπα στο ψηφοδέλτιο (που δεν υπήρχαν). Έτσι, εκλέχθηκε Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος, Ταμίας κ.ο.κ. εκείνος που έλαβε τις περισσότερες προσωπικές (όχι κομματικές) ψήφους, και όλοι μαζί συγκρότησαν το ενιαίο διοικητικό συμβούλιο. Τέλος της διαδικασίας.

Αποτελεί αιθεροβασία να ζητήσει κανείς κάτι παρόμοιο και από τους πολιτικούς, με την ελπίδα κάποιες προσωπικότητες, υπεράνω και ανεξαρτήτως κομματικού χώρου, να πάρουν κάποια στιγμή τα ηνία στα χέρια;