Το μ του Μετρό

 

Επειδή στην Ελλάδα προφανώς μας λείπουν τα ουσιαστικά προς συζήτηση θέματα, καταπιανόμαστε και με… τρίχες. Κι επειδή τη γκρίνια την έχουμε στο DNA μας, αυτή μας βγαίνει με κάθε αφορμή, σοβαρή ή ανθυποασήμαντη. Σίγουρα πρόκειται για πολύ ισχυρό γονίδιο, που πιο πρόσφατα εκδηλώθηκε γύρω από το λογότυπο του οσονούπω εγκαινιαζομένου Μετρό της πόλης μας. Δεν θυμούμαι άλλοτε να έγινε τόση… μουρμούρα για ένα γράμμα του αλφαβήτου, ένα πεζό μ. Κάλαμοι οξυγράφων γραμματέων σε εφημερίδες και ιστοσελίδες απεδύθησαν σε αγώνα κριτικής – σχεδόν αποκλειστικά αρνητικής – για την αισθητική του, τη γραμματοσειρά του, το σχήμα και το μέγεθός του, τον τρόπο ανάθεσης της δημιουργίας του, το κόστος του, τον τρόπο και τον τόπο παρουσίασής του. Προσωπικά δεν μου φαίνεται άσχημο. Ωστόσο, κάποια από τα σχόλια που ακούσθηκαν από ανθρώπους του γραφιστικού χώρου θυμίζουν τους ‘όμφακες’, τις αγουρίδες της αλεπούς του Αισώπου («Αφού δεν το σχεδιάσαμε εμείς δεν αξίζει φράγκο»). Κάποιος έγραψε, εύστοχα νομίζω, ότι εφόσον πρόκειται για την ίδια εταιρεία που κατασκεύασε και το μετρό των Αθηνών, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το ίδιο λογότυπο. Όπως και να έχει το πράγμα, το σήμα έχει αξία ή το έργο; Αυτό περιμένουμε να δούμε να κινείται και να το δοκιμάσουμε («Μετά τον πρώτο μήνα!», μου είπε προχθές ένας οδηγός ταξί). Ελπίζω μόνο τα εγκαίνιά του να γίνουν καθώς πρέπει, με αγιασμό, και όχι μόνο με πολιτικές φανφάρες.