Η κλιματική κρίση, οι διάφορες φυσικές καταστροφές, τα ακραία φαινόμενα που εδώ και πολύ καιρό είναι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητος δημιουργούν βασανιστικά ερωτήματα στον άνθρωπο που προσπαθεί να σκεφθεί λίγο πιο πέρα από την επιφάνεια των πραγμάτων. Γιατί γίνονται όλα αυτά; Πού είναι ο Θεός σε όλη αυτή την απειλητική κατάσταση; Την απάντηση τη δίνει ο Απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του [8:20-22]. Αντιγράφω τον σχολιασμό της από την σχετική πατρώα ομιλία*:
«Περιμένει ἡ κτίση τὴ φανέρωση τῆς δόξας τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, γιατὶ καὶ αὐτὴ ὑποτάχθηκε καὶ ὑποδουλώθηκε στὴ ματαιότητα, δηλαδὴ στὴ φθορὰ καὶ τὸν θάνατο. Ὑποτάχθηκε ὄχι μὲ τὴ θέλησή της ἢ ἀπὸ δικό της φταίξιμο, γιατὶ ἡ ἄλογη φύση δὲν ἔχει θέληση, ἀλλὰ ἐξαιτίας τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τὴν ὑπέταξε στὴ φθορά, γιὰ νὰ διδάξει καὶ νὰ παιδαγωγήσει τὸν ἀποστάτη ἄνθρωπο. Ἀφοῦ δηλαδὴ ὁ ἄνθρωπος παρέβη τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ καταδικάσθηκε στὴ φθορὰ καὶ τὸν θάνατο, ὁ Θεὸς μὲ τὴν πανσοφία του ἀποφάσισε νὰ ὑποτάξει στὴ φθορὰ καὶ τὴ φύση, ποὺ τὴν εἶχε δημιουργήσει χάριν τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ τὸ ἔκανε αὐτό, γιὰ νὰ ὁδηγήσει τὸν ἄνθρωπο σὲ βαθύτερη συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν του. Βλέποντας δηλαδὴ ὁ ἄνθρωπος ὅτι ἐξαιτίας του ἡ κτίση ὑποτάχθηκε στὴ φθορά, διαπιστώνει τὶς ὀλέθριες συνέπειες τῆς ἁμαρτίας καὶ μαθαίνει νὰ τὴ μισεῖ καὶ νὰ τὴν ἀποστρέφεται. Ὑποτάσσοντας ὅμως ὁ Θεὸς τὴν κτίση στὴ φθορά, ἔβαλε συγχρόνως καὶ τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν προσδοκία ὅτι μιὰ μέρα τὰ πράγματα θὰ ἀποκατασταθοῦν στὴν ἀρχική τους κατάσταση. Οἱ ἄνθρωποι – ὅσοι φυσικὰ θὰ πιστέψουν καὶ θὰ ἀποδεχθοῦν τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ – θὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὶς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας καὶ θὰ συμμετάσχουν στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ. Τότε καὶ ἡ κτίση θὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴ δουλεία στὴ φθορὰ καὶ θὰ γίνει μαζὶ μὲ τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ ἐλεύθερη, ἀθάνατη καὶ ἄφθαρτη».
[*π. Κων. Παπαγιάννη. Ομιλίες στην προς Ρωμαίους επιστολή. Εκδόσεις Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2021, σελ. 138]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου