Αντιπυρικά

Άκουσα σε πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή τον ακαδημαϊκό καθηγητή Κων. Συνολάκη, που ασχολείται με τις φυσικές καταστροφές  στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας. Πολύ καλές οι διαπιστώσεις του για τις πυρκαγιές, που με ημερολογιακή ‘συνέπεια’ ενέσκηψαν και φέτος στη χώρα μας και απείλησαν πάλι οικισμούς στην Αττική. Έμεινα σε δυο λέξεις που πρόφερε κατ’ επανάληψιν: εθνική συνεννόηση, και χαμογέλασα πικρά. Σαν ανέκδοτο ακούγεται, και μάλιστα ‘μαύρο’. Έχουμε δει πουθενά τέτοιου είδους συνεννόηση σε κάποιο από τα (ουκ ολίγα) σοβαρά θέματα που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει η χώρα όλα αυτά τα χρόνια; Οτιδήποτε συμβεί στον ελλαδικό χώρο γίνεται σε χρόνο dt αφορμή και αντικείμενο κομματικής αντιπαράθεσης. Βρέχει; Φταίει η κυβέρνηση. Δεν βρέχει; Φταίει η κυβέρνηση. Ανεβαίνει η θερμοκρασία; Κατεβαίνει η θερμοκρασία; Ανάβει φωτιά; Έχουμε πλημμύρα, σεισμό, ατύχημα; Μπορούμε να θέσουμε όποια ερωτήματα θέλετε, η άμεση απάντηση είναι προβλέψιμη και δεν πρόκειται να αλλάξει.

     Δεν είμαι συνήγορος της κυβέρνησης, ούτε έχω οποιοδήποτε όφελος ή συμφέρον να την δικαιολογώ. Ωστόσο, άλλο είναι η κριτική (ουσιαστική και εποικοδομητική και στον κατάλληλο χρόνο) και άλλο η συνεννόηση και ο σχεδιασμός για θέματα που είναι πολύ μεγαλύτερα από το προσωπικό ‘εγώ’ ή το κομματικό συμφέρον οποιουδήποτε προσώπου ή φορέα. Η ελληνική πραγματικότητα βρίθει από παραδείγματα τέτοιας ‘συνεννόησης κωφών’ και από παλινωδίες, καθώς καθένας που αναλαμβάνει τα ηνία της εξουσίας θεωρεί υποχρέωση να αγνοήσει, να αναθεωρήσει ή και να ξεθεμελιώσει το έργο του προκατόχου του. Κι έτσι φτάνουμε να συζητούμε κάθε χρόνο τα ίδια θέματα, με τα ίδια επιχειρήματα και με γνωστές εκ των προτέρων τις αντιδράσεις. Ως πότε άραγε;

     Και μια πρακτική απορία ενός μη ειδικού, για το θέμα της πυρόσβεσης. Βλέπουμε κάθε τόσο στα φλύαρα δελτία ειδήσεων κόσμο με λάστιχα και μάνικες στα χέρια να εκτοξεύει νερό προς ένα τείχος από φλόγες. Φυσικά σε πολλές περιπτώσεις οι συνθήκες δεν επιτρέπουν να πλησιάσει κανείς και να ρίξει το νερό στοχευμένα στην καιόμενη ύλη, και όχι στον αέρα, όπου απλώς χορεύουν οι φλόγες. Αλλά βέβαια οι φλόγες δεν σβήνουν με το νερό, το οποίο με την υψηλή θερμοκρασία που αναπτύσσεται στον χώρο πιθανώς σε μεγάλο βαθμό εξατμίζεται πριν φθάσει στο έδαφος. Φαντάζομαι ότι οι επαγγελματίες το ξέρουν αυτό. Μήπως όμως χρειάζεται μια πιο σωστή καθοδήγηση των εθελοντών που βοηθούν σε τέτοιες καταστάσεις, ώστε να μη γίνεται απλώς σπατάλη νερού χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα;