Γλωσσοφονίες

 Κάθε τόσο συναντούμε στις αναγνωστικές περιπλανήσεις μας ένα ‘λίθον προσκόμματος’ που πλήττει βάναυσα το όποιο γλωσσικό αισθητήριο έχουμε δημιουργήσει με τα χρόνια. Έτσι σκοντάφτω στην παρακάτω φράση σε πρόσφατο άρθρο της Καθημερινής για τα κενά στη φροντίδα των χρονίων ασθενών: «πρέπει πρώτα να απευθυνθούν σε αυτές ο νοσούντας ή ο φροντιστής του». Εκείνη η κακόμοιρη μετοχή ‘νοσεί νόσον ανίατον’. Ποιος στοιχειώδης γνώστης της Ελληνικής μπορεί να καταλάβει, χωρίς αρκετή σκέψη, τι σημαίνει ‘ο νοσούντας’; Αν ο ομιλών (όχι ‘ο ομιλούντας’!) ή ο συντάκτης του κειμένου δεν θέλει να χρησιμοποιήσει το ορθό ‘ο νοσών’ ως αρχαιοπρεπές, μπορεί να γράψει ‘ο ασθενής’, ‘ο άρρωστος’ ή ακόμη και ‘ο πάσχων’ (δεν θα λέγαμε ποτέ ‘ο πάσχοντας’).