"Δει ανθρώπων"

Το άρθρο της κ. Πέννυς Μπουλούτζα (‘Κρατικό Νίκαιας: «Σε ένα οκτάωρο είδα 88 αξονικές»’, Καθημερινή 13/10) θίγει το καυτό πρόβλημα της στελέχωσης των νοσοκομείων (και του ΕΣΥ γενικότερα). Εδώ χρειάζονται γενναίες αποφάσεις. Μια πρόχειρη σκέψη θα ήταν να διπλασιασθούν οι μισθοί του ΕΣΥ ως δέλεαρ για προσέλκυση γιατρών. Πάντοτε βέβαια «δει χρημάτων», αλλά δεν ξέρω αν μόνο αυτό θα αποφέρει τα αναμενόμενα: το εισόδημα είναι ένα μέρος του προβλήματος. Το άλλο είναι οι συνθήκες εργασίας, που βέβαια δεν μπορούν να αλλάξουν από τη μία μέρα στην άλλη (εδώ μπορεί κανείς να αντείπει ότι περισσότεροι γιατροί θα σημαίνουν λιγότερο φόρτο δουλειάς για τον καθένα). Επίσης θα μπορούσε να δοθεί η δυνατότητα μερικής απασχόλησης ιδιωτών ιατρών σε δημόσιες δομές υγείας, με συγκεκριμένα καθήκοντα (π.χ. εφημερίες, εξωτερικά ιατρεία, τμήματα επειγόντων, ειδικά εργαστήρια όπως ακτινολογικό, παθολογοανατομικό κτλ.) και με ανάλογη αποζημίωση. Εννοείται ότι η απασχόληση αυτή θα πρέπει να λογίζεται ως προϋπηρεσία για όσους θελήσουν να επιδιώξουν μια μόνιμη θέση.

     Ωστόσο, ας μου επιτραπεί να κάνω (εκ του ασφαλούς, μια και με αποκλείει το όριο ηλικίας για τις προσλήψεις) και μια πιο ρηξικέλευθη πρόταση. Κάθε γιατρός που αποφοιτά από ελληνική ιατρική σχολή να υπηρετεί υποχρεωτικά για ορισμένα χρόνια σε ελληνικό νοσοκομείο ή κέντρο υγείας μετά την ειδίκευσή του, ως αντιστάθμισμα για τις δωρεάν σπουδές που του παρέσχε το κράτος. Άλλωστε η δωρεάν ανώτατη παιδεία πρωτίστως αυτό τον σκοπό έχει, την κατάρτιση επιστημόνων που θα υπηρετήσουν τους πολίτες του κράτους, που έχουν χρηματοδοτήσει – μέσω της φορολογίας τους – τη λειτουργία των πανεπιστημίων. Το πώς θα οργανωθεί και θα εφαρμοσθεί ένα τέτοιο σύστημα μπορεί να αποτελέσει θέμα διαβούλευσης των φορέων (υπουργείου, ιατρικών συλλόγων κτλ.). Εξάλλου, κάτι ανάλογο ισχύει για τις παραγωγικές σχολές των ενόπλων δυνάμεων, οι απόφοιτοι των οποίων πρέπει υποχρεωτικά να υπηρετήσουν στις ΕΔ για συγκεκριμένο ελάχιστο αριθμό ετών.

     Ασφαλώς θα υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές λύσεις που μπορούν να σκεφθούν άλλοι, πιο ειδικοί στα θέματα αυτά. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να πορευόμαστε βασιζόμενοι στο φιλότιμο και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των ολίγων που συνεχίζουν να «φυλάττουν Θερμοπύλες». Αν ισχύει η προγραμματική δέσμευση της κυβέρνησης για ενίσχυση του ΕΣΥ, ας αρχίσει να μελετά σοβαρά το θέμα της στελέχωσης του συστήματος. Κάτι που θα έπρεπε να είχε γίνει από χρόνια.

[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή 1/11/2023]