Ο προφήτης του κλίματος

 Με αφορμή την μνήμη του προφήτη Ηλία που εορτάσαμε προ ολίγων ημερών, και σε συνδυασμό με τον τρέχοντα ακραίο καύσωνα που παρατείνεται, κάνω τη σκέψη ότι θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τον μεγάλο προφήτη ως άγιο του κλίματος.

     Παράδοξο; Ας θυμηθούμε με συντομία το κεντρικό γεγονός της ζωής του. Σε μια εποχή πλήρους αποστασίας του λαού του Ισραήλ, με πρωτοστάτες τους βασιλείς του, Αχαάβ και Ιεζάβελ, που εισήγαγαν τη λατρεία του ειδώλου Βάαλ στη θέση του αληθινού Θεού, όταν μόνο επτά χιλιάδες Ισραηλίτες δεν είχαν ‘κάμψει γόνυ’ στο είδωλο, όπως αποκάλυψε ο Θεός στον προφήτη, ο Ηλίας με την προσευχή του κλείνει τον ουρανό για τριάμιση χρόνια, στα οποία δεν πέφτει ούτε ίχνος βροχής. Ακολουθεί πλήρης ξηρασία, με αποτέλεσμα την απόλυτη έλλειψη τροφίμων μια και οι αγροί μένουν ακαλλιέργητοι. Όταν τα πράγματα φθάνουν στο απροχώρητο, ο Ηλίας απευθύνει μια πρόκληση στον Αχαάβ και τους ψευδοϊερείς των ειδώλων: «Ελάτε να κάνουμε από μια θυσία, καθένας στη δική του θεότητα. Και όποιος θεός ανταποκριθεί στη θυσία μας, είναι ο αληθινός». Η πρόταση γίνεται δεκτή. Όλος ο λαός μαζεύεται στο όρος Κάρμηλο, οι ψευδοπροφήτες κάνουν πρώτοι τη θυσία τους στον Βάαλ, αλλά ‘ουκ ήν φωνή, ουκ ην ακρόασις’. Κάνει και ο Ηλίας την δική του θυσία, πέφτει φωτιά από τον ουρανό και κατακαίει το προσφερόμενο σφάγιο. Ακολουθεί θανάτωση όλων των ψευδοπροφητών του Βάαλ και στη συνέχεια ραγδαία βροχή που θέτει τέρμα στην περίοδο της ξηρασίας.

     Χωρίς ‘προφητική’ διάθεση, μπορεί κανείς να αντιπαραβάλει τις συνθήκες της εποχής εκείνης με τις σημερινές. Δυστυχώς η αποστασία από τον Θεό και η πλήρης αδιαφορία για τις εντολές και το θέλημά Του είναι προφανές γνώρισμα μεγάλου μέρους του συγχρόνου κόσμου, ακόμη και στις λεγόμενες Χριστιανικές χώρες. Οτιδήποτε παράδοξο ή παλαβό βρίσκει ευήκοα ώτα ακόμη και σε ανθρώπους μορφωμένους κατά κόσμον. Μην τυχόν κάνει όμως κανείς λόγο για Χριστό, διότι αυτός ‘βαρύς εστιν αυτοίς και βλεπόμενος’.

     Δεν μπορούμε φυσικά να αποφανθούμε ή να αποδείξουμε ότι ο καύσωνας και η κλιματική αλλαγή είναι αποτέλεσμα της αποστασίας αυτής, αλλά δεν είναι παράλογο να σκεφθούμε ότι η αποστασία έχει συνέπεια την αδιαφορία των ανθρώπων για τους συνανθρώπους τους και για το περιβάλλον τους. Οι ανθρώπινες προσπάθειες και ενέργειες αποδεικνύονται ατελέσφορες. Κάποτε με πρωτοβουλίες της Εκκλησίας οι αγρότες μας έκαναν λιτανείες σε περιόδους ανομβρίας, συνήθως με καλά και άμεσα αποτελέσματα. Μήπως πρέπει να ξαναθυμηθούμε εκείνες τις παραδοσιακές ακολουθίες, αλλά και να αναθεωρήσουμε τον όλο τρόπο της βιοτής μας; Ο δικός μας δρόμος μας οδήγησε σε πλήρες αδιέξοδο. Ο προφήτης Ηλίας περιμένει την δική μας ανταπόκριση. Όπως μας λέει ο Αδελφόθεος Ιάκωβος στην επιστολή του, «᾿Ηλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν, καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ· καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκε καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησε τὸν καρπὸν αὐτῆς».