'Ελέω Θεού'

Παρακολούθησα (όπως και εκατομμύρια άλλων ανθρώπων) αποσπάσματα από την βασιλική στέψη του Καρόλου. Διάβασα και το πρωτότυπο κείμενο του σχετικού τελετουργικού (50 σελίδες Α4, για όποιον ενδιαφέρεται). Παραβλέπω την ολοήμερη παράσταση με τους πάμπολλους ευγενείς και τις χρυσές άμαξες και την έφιππη μπάντα και τους χιλιάδες ‘κομπάρσους’, στρατιωτικούς και πολίτες. Η Βρετανία αξιοποιεί οικονομικά, τουριστικά και επικοινωνιακά το ‘βασιλικό προϊόν’ της με τρόπο που δεν το κάνει καμία άλλη χώρα. Στέκομαι στο γεγονός ότι το κέντρο της όλης τελετής ήταν μια μακρά θρησκευτική ακολουθία, με ύμνους, δεήσεις και ευλογίες των βασιλικών συμβόλων και των προσώπων. Δεν σχολιάζω το τυπικό της Αγγλικανικής εκκλησίας, που δεν θεωρεί αφύσικο να βάζει τον Ινδό (μη Χριστιανό) πρωθυπουργό να διαβάσει το αποστολικό ανάγνωσμα και μια γυναίκα το ευαγγελικό, και άλλες παραδοξότητες. Αναρωτιέμαι όμως: ποιος άλλος σύγχρονος αρχηγός κράτους (πρωθυπουργός, πρόεδρος ή ό,τι άλλο) εγκαθίσταται στο αξίωμά του με τον τρόπο αυτό, έστω και συμβολικό; Οι παρ’ ημίν ορκωμοσίες είναι υπόθεση 10-20 λεπτών της ώρας (ίσως και πολλά να λέω) χωρίς ιδιαίτερες ευλογίες και εκκλησιαστικές ευχές για τα πρόσωπα που αναλαμβάνουν ύπατα αξιώματα.

     Βέβαια ανέκαθεν οι κοσμικές εξουσίες (με οποιαδήποτε μορφή) επιζητούσαν, είτε ειλικρινά είτε καθαρά συμφεροντολογικά, το μεταφυσικό κύρος που τους προσέδιδε ο προσεταιρισμός των θρησκευτικών εξουσιών. Έτσι το «ελέω Θεού» είναι ένα ακόμη ‘παράσημο’, ιδίως για τον μονάρχη της Βρετανίας που φέρει και τον τίτλο του ‘υπερασπιστή της πίστεως’ (Defender of the Faith) και είναι και αρχηγός της Αγγλικανικής εκκλησίας. Ωστόσο, θα ήταν πολύ πιο ουσιαστική μια σχέση πολιτείας και Χριστιανικής θρησκείας που θα καθόριζε τις βασικές αρχές διακυβέρνησης, και θα σεβόταν ειλικρινά την πίστη και τα ηθικά προτάγματά της (κάτι που δεν ισχύει για την γηραιά Αλβιόνα και τους μονάρχες της).

     Αρνητικά θα κρίνω τον σχολιασμό της όλης διαδικασίας από ελληνικής πλευράς: οι τηλεπαρουσιαστές μας χαζογελούσαν και σχολίαζαν με εντελώς άσχετο τρόπο ακόμη και τα πιο κεντρικά σημεία της τελετής. Και τι να πω για το σημερινό πρωτοσέλιδο ακροδεξιάς εφημερίδας που γράφει ότι ο Κάρολος στέφθηκε 6 μήνες, 6 εβδομάδες και 6 ώρες μετά την κηδεία της μητέρας του; (προσοχή στα τρία εξάρια που υπαινίσσονται τον εξαποδώ). Αλήθεια, πόση Βλακεία (με περικεφαλαία) χρειάζεται για να σκεφθεί και να γράψει κανείς κάτι τέτοιο;