Άνθρωποι και κτήνη

Δυο ‘κτηνιατρικά’ περιστατικά έμαθα αυτές τις μέρες. Το ένα ήταν με το αρνάκι που προοριζόταν για σφαγή σε προαύλιο ναού ως ‘τάμα’, και που ορθώς διεσώθη από παρέμβαση τρίτων. Είναι καιρός να βγάλει η Εκκλησία της Ελλάδος μια ‘ημερησία διαταγή’ (άλλως ποιμαντική εγκύκλιο) που να απαγορεύει κατηγορηματικά τέτοιου είδους τάματα και παλαιοδιαθηκικές ζωοθυσίες, που έχουν καταργηθεί με την μία Θυσία του Ιησού Χριστού. Η λατρεία της Εκκλησίας είναι λογική και αναίμακτη, και δεν έχει σχέση με τις εκατόμβες των ζώων που προσφέρονταν στον ναό του Σολομώντος ‘υπέρ αμαρτιών’. Μια τέτοια εγκύκλιος είναι απαραίτητη όχι μόνο σε θεολογική βάση, αλλά και για να μη δίνονται αφορμές για επιθέσεις κατά της Εκκλησίας από όσους αναζητούν τέτοια ερεθίσματα.

     Το δεύτερο είναι τελείως διαφορετικό. Όπως άκουσα, μια γυναίκα οδηγός παρέσυρε και σκότωσε έναν σκύλο που πετάχθηκε μπροστά της απρόοπτα. Συχνό το φαινόμενο, το μαρτυρούν τόσα κουφάρια ζώων και πουλιών που βλέπουμε όχι μόνο σε επαρχιακές αλλά και σε εθνικές οδούς. Ωστόσο η συγκεκριμένη είχε την ατυχία να την δει κάποιος κακεντρεχής ηλίθιος (δεν υπάρχει ηπιώτερος χαρακτηρισμός) που την κατήγγειλε για ‘κακοποίηση ζώου’. Κι αν ο πρώτος ηλίθιος ήταν κακοήθης, πώς να περιγράψει κανείς τον δικαστή που επέβαλε πρόστιμο τριάντα χιλιάδων ευρώ (δεν διαβάσατε λάθος) στην άτυχη οδηγό; Προφανώς ο συγκεκριμένος (δεν ξέρω αν ήταν άνδρας ή γυναίκα) θα προτιμούσε κάποια απότομη στραβοτιμονιά αποφυγής που θα έστελνε το αυτοκίνητο στις μπάρες ή στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας με σοβαρές συνέπειες για ανθρώπινες ζωές. Χωρίς να το εύχομαι, θα ήθελα να ξέρω τι θα έκανε ο ίδιος/η ίδια σε ανάλογη περίσταση.

     Ακόμη και στη ‘χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας’ η νομική επιστήμη διαχωρίζει την ανθρωποκτονία από ατύχημα ή εξ αμελείας από τον φόνο εκ προμελέτης. Είναι άραγε υπερβολικό να ζητήσει κανείς να συνάδουν οι δικαστικές αποφάσεις και οι νομικές προβλέψεις με την κοινή λογική και να ισχύουν και για τα ζώα όσα ισχύουν για τους ανθρώπους;