Η προστιθέμενη αξία του ψεύδους

Όταν είσαι κάποιος ‘μεγάλος’ (απαραίτητα τα εισαγωγικά), τότε η κάθε σου κίνηση, το κάθε σου απόφθεγμα, το κάθε σου φτάρνισμα, η κάθε σου ανοησία, γίνεται πρωτοσέλιδη είδηση. Τα Μέσα γίνονται μεγεθυντικός φακός και διογκώνουν και διασπείρουν τη βλακεία ανά το σύμπαν, που δεν είναι πλέον αρκετά μεγάλο για να τη χωρέσει. Προσέξτε: δεν υπάρχει κτητική αντωνυμία μετά τη βλακεία. Επίτηδες την παρέλειψα. Διότι το ουσιαστικό περιγράφει την διογκωμένη συμπεριφορά όλων ημών που ασχολούμαστε με τα δρώμενα και λεγόμενα του ενός (όποιος κι αν είναι αυτός), δίνοντάς του έτσι ‘προστιθέμενη αξία’ και ανεβάζοντας τις επικοινωνιακές μετοχές του.

     Σκεφτόμουν τα παραπάνω καθώς διάβαζα ότι «Ο Έλον Μασκ διέγραψε ένα tweet». Συμπαθάτε με, αλλά το λαϊκό ρητό με τη φοράδα και το αλώνι το ξέρετε; Δεν έχω τίποτε με τον συγκεκριμένο κύριο, ούτε χρησιμοποιώ τα προϊόντα του. Μπορεί να είναι καλός και άξιος στις επιχειρήσεις ή στον όποιο τομέα του, αλλά αυτό δεν τον κάνει επαΐοντα για όλα τα θέματα. Ούτε στο ελάχιστο δεν μας ενδιαφέρει το τι λέει και τι κάνει κάθε μέρα, αλλά τα Μέσα δεν παύουν να μας γεμίζουν το κεφάλι μ’ αυτόν. Βέβαια, για να θυμηθούμε και τον κλασικό ‘Βιολιστή στη στέγη’, όταν είσαι πλούσιος, όλοι νομίζουν ότι εσύ ξέρεις και ζητούν και ακούνε τη γνώμη σου. Ωστόσο, στη σύγχρονη εποχή, αν δεν ξέρεις κάτι, το ‘δημιουργείς’ με στοχευμένα τιτιβίσματα στα κοινωνικά δίκτυα, κι έπειτα αυτοπαινεύεσαι και λες: «Σας το είπα εγώ». Κι ας είναι σκόπιμο ψέμα.