Φυσιολογική βαρβαρότητα

 

Όταν ζει κανείς επί μακρόν μέσα σε ένα συγκεκριμένο κλίμα, και μάλιστα χωρίς να έχει γνωρίσει κάτι διαφορετικό, το θεωρεί φυσιολογικό. Έχω γράψει παλιότερα για δυο Αφρικανούς που βρέθηκαν στη Μακεδονία και τους πήγαμε στην παραλία της Μηχανιώνας και τους δείξαμε τη θάλασσα (που δεν την είχαν ξαναδεί) και έκαναν σαν μικρά παιδιά όταν πήραν στη χούφτα τους και δοκίμασαν για πρώτη φορά αλμυρό νερό. Για έναν κτηνοτρόφο που ζει διαρκώς μέσα σε κοπάδι ζώων, η χαρακτηριστική οσμή τους που διαποτίζει τα ρούχα και το δέρμα του είναι τελείως φυσιολογική και δεν την καταλαβαίνει, ενώ για μας τους αστούς είναι ιδιαίτερα απωθητική.

     Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με κοινωνικές συμπεριφορές που με την μακρά επανάληψη φτάνουν να θεωρούνται ‘νορμάλ’. Απαραίτητα τα εισαγωγικά, μια και πρόκειται εν πολλοίς για εκδηλώσεις παραβατικές, ακόμη και εγκληματικές. Δυστυχώς η επανάληψη τις έχει κάνει να περνούν σχεδόν απαρατήρητες, ή με ελάχιστες αντιδράσεις από το ευρύ κοινωνικό σύνολο: έχουμε πάθει ανοσολογική παράλυση ή έναν ιδιόρρυθμο μιθριδατισμό απέναντί τους, δεν μας αγγίζουν πλέον. Μια τέτοια εκδήλωση, ακραίου βαθμού, ήταν η προχθεσινή νυκτερινή καταστροφή της υπό κατασκευήν βιβλιοθήκης του Βιολογικού Τμήματος του ΑΠΘ από ‘αγνώστους’ που επέδραμαν με βαριοπούλες χωρίς να τους πάρει είδηση και να τους εμποδίσει κανείς. Αποτυπώθηκε σε μερικούς τίτλους ειδήσεων, προκάλεσε κάποιες δηλώσεις που τις έχουμε ξανακούσει, και τέλος. Περισσότερη δημοσιότητα και αντιδράσεις αγανάκτησης γνώρισε το γατί που δοκίμασε το παπούτσι ενός άμυαλου νεαρού, η πράξη του οποίου θα έχει πιο σοβαρές νομικές συνέπειες για τον δράστη.

     Δεν ξέρουμε αν το κράτος και η κοινωνία θα προχωρήσουν κάποια στιγμή σε δραστικά μέτρα για την αντιμετώπιση και την εξάλειψη τέτοιων φαινομένων. Αυτό που με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε είναι ότι οι έννοιες Έλλην και βάρβαρος στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα δεν είναι καθόλου ασύμβατες μεταξύ τους, όπως φρονούσαν οι αρχαίοι. Οι σύγχρονοι βάρβαροι είναι μεταξύ μας, μιλούν την ίδια γλώσσα με μας, και απολαμβάνουν όλες τις παροχές και τα προνόμια των υπολοίπων Ελλήνων πολιτών (που πληρώνουν κάθε τόσο τους τρισάθλιους άθλους τους). Ίσως και περισσότερα, μια και πάντα βρίσκονται πρόθυμοι πολιτικοί υπερασπιστές τους όταν, αραιά και που, φτάνουν στα χέρια του νόμου. Μέχρι πότε θα τους ανεχόμαστε και θα τους θωπεύουμε και θα τους επιτρέπουμε να καταστρέφουν τη δημόσια περιουσία;

     Υστερόγραφο: Αν θέλετε, συγκρίνετε την παραπάνω εικόνα με μια άλλη, από βιβλιοθήκη του Βερολίνου. Ποια από τις δυο προτιμάτε;