Αναστάσιμος απολογισμός

Ανηφορίσαμε και φέτος λειτουργικά τη Μεγάλη Εβδομάδα, φθάσαμε στην κορυφή της, ψάλαμε όλα τα ιδιαίτερα μουσικά ‘μαθήματά’ της όπως τα διδαχθήκαμε από τον αείμνηστο πατέρα μας (κάθε άνοιγμα του βιβλίου ήταν κι ένα μνημόσυνο για κείνον). Θυμάμαι που έλεγε όταν τελείωνε η μοναδική πρωινή Λειτουργία του Μεγάλου Σαββάτου: «Τώρα είμαι έτοιμος να ξαναρχίσω», και ελπίζω πλέον να «κροτεί Πάσχα αιώνιον». Εορτάσαμε την Ανάσταση κατά το έθος, μετά από τον τηλεοπτικό ‘εορτασμό’ του πρώτου lockdown το 2020 και το ετεροχρονισμένο ‘Χριστός ανέστη’ του 2021. Πόσο μακρινά μας φαίνονται τώρα εκείνα τα γεγονότα… Μας έκαναν άραγε λίγο σοφότερους; Εκτιμήσαμε, μέσω της εμπειρίας της στέρησης, την αξία και τον πλούτο της λειτουργικής παράδοσης και ζωής; Ευχαριστήσαμε τον Θεό που μας επανέφερε στη φετινή κανονικότητα; Αν δεν το κάναμε ακόμη, ας μη το αναβάλουμε. Με τα λόγια του αγίου Χρυσοστόμου, «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ὁ λύσας τὸν χειμώνα καὶ ποιήσας γαλήνην… Κακά συνέβη; Εὐλόγησον τόν Θεόν, καὶ λύεται τὰ κακά». Και λύθηκαν, όπως θα λυθούν και τα τρέχοντα δεινά που δημιούργησαν οι άνθρωποι σε άλλα μέρη του κόσμου. Και του χρόνου λοιπόν. Χριστός ανέστη!

[Η εις Άδου κάθοδος. Ψηφιδωτό Αγ. Αποστόλων Θεσσαλονίκης, 14ος αιώνας]