Ακουστικά

 Με την έλευση της άνοιξης είδαμε και το κοινωνικώς ποθούμενο άνοιγμα της εστίασης. Δεν θα σπεύσουμε να προδικάσουμε τις πιθανές συνέπειές του για την εξέλιξη της κορωνίασης. Ας σταθούμε όμως λίγο στην απαγόρευση της μουσικής στους χώρους εστίασης, η οποία αποδεδειγμένα αναγκάζει τους συνδαιτυμόνες να μιλούν φωναχτά και επομένως αυξάνει την παραγωγή σταγονιδίων και ευνοεί τη μεταφορά του ιού στα πέριξ. Θα είναι ευχής έργο να διατηρηθεί ένας ανάλογος περιορισμός και όταν με το καλό λήξει η ‘κατάσταση συναγερμού’, για άλλους λόγους. Δεν είμαι αντίθετος στη μουσική· απεναντίας την απολαμβάνω, όταν όμως πρόκειται για μουσική και όχι για ηχορύπανση. Η μουσική υπόκρουση πρέπει να είναι ακριβώς αυτό: υπό-κρουση, να μη συγκαλύπτει δηλαδή την λεκτική επικοινωνία των θαμώνων και να μη τραυματίζει τα τύμπανα των εργαζομένων στους χώρους αυτούς, που επί πολλές ώρες καθημερινά βομβαρδίζονται με δεκάδες ντεσιμπέλ πάνω από το επιτρεπόμενο όριο, κάτι που σε άλλους χώρους εργασίας θα αποτελούσε παράβαση των κανονισμών υγιεινής και ασφαλείας. Επιτέλους ας εφαρμοσθούν οι σχετικοί κανονισμοί και ως προς την ένταση της μουσικής στα εστιατόρια και τις καφετέριες. Διότι όταν πλέον χαθεί η ακοή, δεν ανακτάται.

[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή] 

Υστερόγραφο: Βλέπω με ικανοποίηση ότι με την πρότασή μου συντάσσεται και ο τακτικός αρθρογράφος της Καθημερινής Τ. Θεοδωρόπουλος (Όχι μουσική στην εστίαση).