Συνεργία

 «Ἀεὶ μὲν, μάλιστα δὲ νῦν εὔκαιρον» θα άρχιζε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Ποιο πράγμα; Η ανάγνωση της Παλαιάς Διαθήκης. Ενός βιβλίου που ίσως λίγο το προσέχουμε, και που όμως έχει πολλά να μας διδάξει, αφού η ιστορία του ισραηλιτικού λαού (με την οποία κυρίως ασχολείται) είναι προτύπωση της ιστορίας του νέου Ισραήλ, της Εκκλησίας, με τις ποικίλες διακυμάνσεις της και τις εναλλαγές ταραχών και γαλήνης, αποστασίας από τον Θεό και επιστροφής σ’ αυτόν. Έτσι ξανάπιασα αυτές τις μέρες την ‘Ιερά Ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης’ του πατέρα μας, και διαβάζω σήμερα από την ιστορία του Ιακώβ. Ο πατριάρχης επιστρέφει από τη Μεσοποταμία στην Παλαιστίνη για να συναντήσει τον αδελφό του Ησαύ, με τον οποίο βρίσκονταν σε έχθρα. Επειδή μετά από είκοσι χρόνια απουσίας δεν γνωρίζει τις τωρινές διαθέσεις του αδελφού του, παίρνει τα μέτρα του και χωρίζει το καραβάνι σε δυο τμήματα ώστε να γλιτώσουν τουλάχιστον οι μισοί αν ο Ησαύ τους επιτεθεί με κακό σκοπό. Κι έπειτα προσεύχεται στον Θεό να ευοδώσει την πορεία του και πέφτει να κοιμηθεί ήρεμος.
     Το σχόλιο του πατρός: «Αυτή πρέπει να είναι και η δική μας μέθοδος για την αντιμετώπιση των δυσχερειών και των προβλημάτων της ζωής μας: να κάνουμε εμείς ό,τι μπορούμε, και παράλληλα να ζητούμε τη βοήθεια του Θεού. Ούτε να σταυρώνουμε τα χέρια και να τα περιμένουμε όλα από τον Θεό, ούτε να εμπιστευόμαστε αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις, που πολύ συχνά αποδεικνύονται ανεπαρκείς. Ναι: πρέπει να εξαρτούμε τον εαυτό μας από την πρόνοια του Θεού, αλλά συγχρόνως πρέπει να χρησιμοποιούμε και τη σύνεση που μας έδωσε ο Θεός» [σελ. 135].