Θητεία

 Τις μέρες αυτές ο πρωθυπουργός έβγαλε στην επιφάνεια το ενδεχόμενο της υποχρεωτικής στράτευσης στα 18, πριν από τις ανώτερες σπουδές, για όλους τους Έλληνες. Εύγε! Κάποια στιγμή κάποιος έπρεπε να αναδείξει το θέμα της λειψανδρίας στο ελληνικό στράτευμα, που εκτός από την ολιγοτεκνία έχει ως αιτία και την φυγοστρατία των εγχωρίων.
     Επιχειρήματα διαβάσαμε και θα διαβάσουμε πολλά, ένθεν κακείθεν. Το Κυπριακό μοντέλο (πρώτα θητεία 14 μηνών για όλους και μετά σπουδές), όπως και εκείνο του Ισραήλ, προβάλλονται ως παραδείγματα, και πολύ ορθά. Από την άλλη, ακούγονται ενστάσεις όπως η απουσία ειδικοτήτων από το στρατό (που καλύπτεται με τη στράτευση πτυχιούχων, όσων δεν φεύγουν εκτός χώρας) και η εξέλιξη του σύγχρονου πολέμου, που δεν θέλει ανθρώπινα χέρια αλλά τεχνικές δεξιότητες και εξοπλισμό. Αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό, και εκεί είναι που χρειάζονται μόνιμα στελέχη με συνεχή εξειδίκευση. Κάποια στιγμή όμως (απευκταία σε κάθε περίπτωση) ο πόλεμος αγγίζει και τις χερσαίες δυνάμεις, γίνεται αγώνας ‘εκ του συστάδην’, σώμα με σώμα. Κανένας δεν θα ήθελε να βρεθεί ούτε ο ίδιος ούτε δικός του άνθρωπος στη θέση αυτή. Ρωτήστε όμως τους Σύριους...
     Λύσεις υπάρχουν για όλα τα πιθανά θέματα. Η υποχρεωτική, χωρίς ‘παράθυρα’, στράτευση στα 18 μπορεί να καλύπτει τη βασική στρατιωτική εκπαίδευση και να απομακρύνει τους εφήβους από τον ασφυκτικό πολλές φορές παραδοσιακό εναγκαλισμό της οικογένειας, που συντηρεί την ανώριμη εξάρτηση ακόμη και ενηλίκων. Για πολλούς νέους η επαφή με τον στρατό μπορεί να δείξει δρόμους επαγγελματικής τακτοποίησης που δεν είχαν σκεφθεί προηγουμένως. Και οι πτυχιούχοι (γιατροί, μηχανικοί, ηλεκτρονικοί κτλ.) μπορούν να υπηρετούν μια δεύτερη, εξειδικευμένη θητεία στην ειδικότητά τους μετά το πέρας των σπουδών.
     Όπως προείπα, λύσεις υπάρχουν. Αρκεί να μην συμποδίζονται από ανόητες ιδεολογικές αγκυλώσεις και να μη στρεβλώνονται από προνομιακές μεταχειρίσεις ‘ημετέρων’. Κάποια στιγμή πρέπει να θυμηθούμε ότι «ελεύθερον το εύψυχον» και ότι καλύτερα να είσαι ετοιμοπόλεμος κι ας μη χρειασθεί ποτέ να πολεμήσεις, παρά να βρεθείς απέναντι στον εχθρό εντελώς ανέτοιμος.