Για τη νεολαία

Πάντα οι νέοι διεκδικούσαν μια θέση στην επικαιρότητα. Με τον αυθορμητισμό, την ειλικρίνεια της απειρίας της ζωής και τον πόθο για λιγότερο ψέμα και περισσότερη αυθεντικότητα, απαιτούσαν τα πάντα μέσα σ’ έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η συμβατικότητα, οι ισορροπίες, η πολιτική ορθότητα, οι ίσες αποστάσεις, το ουδέτερο και άβολο γκρίζο αντί για το εύκολο και κοφτό άσπρο-μαύρο. Η ροπή αυτή μπορεί να τους οδηγεί σε δύσβατα μονοπάτια ή φαρδιές λεωφόρους, με ακραίες εκδηλώσεις και άγνωστες και καμιά φορά οδυνηρές συνέπειες, πριν τους βγάλει σε κάποιο ξέφωτο ισορροπίας, προσγείωσης και πραγματικής αυτογνωσίας. Και βέβαια είναι εύκολο για μας τους μεγαλυτέρους να επιλέγουμε τη λύση της κριτικής αντί για την επώδυνη αυτοκριτική: τι τους προσφέραμε ως επιλογή στη ζωή τους και τι διδάξαμε με το παράδειγμά μας; Κάτι τέτοιο γίνεται τις μέρες αυτές με την αύξηση των κρουσμάτων του ιού στις νεώτερες ηλικίες, και σπεύδουν οι πολιτικοί και οι αρθρογράφοι να εξηγήσουν ότι δεν τους κατηγορούμε, αλλά να, πρέπει να τους κάνουμε να συνειδητοποιήσουν την ευθύνη τους.

     Κι έρχεται ο άγνωστος ποιητής του θαυμάσιου οκτάηχου δοξαστικού του εσπερινού της σημερινής εορτής της Κοιμήσεως και καταθέτει τη δική του πρόταση για τους νέους. Τι μας λέει; «Διὸ ἄχραντε Θεοτόκε, ἀεὶ σὺν ζωηφόρῳ Βασιλεῖ καὶ τόκῳ ζῶσα, πρέσβευε διηνεκῶς περιφρουρῆσαι καὶ σῶσαι ἀπὸ πάσης προσβολῆς ἐναντίας τὴν νεολαίαν σου· τὴν γὰρ σὴν προστασίαν κεκτήμεθα». Προσευχή στην Παναγία να περιφρουρεί και να σώζει την νεολαία από κάθε ενάντια προσβολή. Πρόταση και παρότρυνση για νέους και μεγαλύτερους να αποθέτουμε στην εορταζόμενη Θεοτόκο τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας, με την πεποίθηση ότι εκείνη «θέλει και δύναται» να μας φρουρεί και να μας σώζει. Γένοιτο!