Υπερβάσεις

Επί δεκαετίες, με διακυμάνσεις ανά εποχή, οι φόβοι και οι προβλέψεις για την πιθανή αιτία μιας παγκόσμιας καταστροφής περιστρέφονταν γύρω από μακροσκοπικά ορατές και μεγάλες σε φυσικό μέγεθος απειλές: πυρηνικό ατύχημα (ή πόλεμο), υπερθέρμανση του πλανήτη και ακραία καιρικά φαινόμενα, ίσως μια σύγκρουση με κάποιον μετεωρίτη ή άλλο ‘παραστρατημένο’ ουράνιο σώμα. Κανένας, εκτός ίσως από κάποιους ειδικούς και μερικούς φαντασιοκόπους συγγραφείς, δεν περιλάμβανε στα φόβητρα αυτά έναν ιό.

        Και να που ένα μικροσκοπικό ‘πλάσμα’, αόρατο όχι μόνο με γυμνό μάτι αλλά και με το πιο ισχυρό κοινό μικροσκόπιο, αναδεικνύεται σε υπ’ αριθμόν 1 δημόσιο κίνδυνο, όχι για μεμονωμένες πόλεις ή χώρες, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο. Υπονομεύει ύπουλα και αποτελεσματικά όχι μόνο την ατομική υγεία αλλά και τη δημόσια, και ευρύτερα την κοινωνική, πολιτική και οικονομική ζωή. Δείκτης του τελευταίου αυτού φαινομένου οι ‘καταδύσεις’ των χρηματιστηρίων στην υφήλιο. Οι βουτιές τους ξεπερνούν κάθε προηγούμενο, εκμηδενίζοντας από τη μία στιγμή στην άλλη θεωρητικά πλούτη (πόσο πραγματικά ήταν άραγε;). Μια γενικευμένη πανδημία χωρίς ανάλογη εμπειρία από το παρελθόν, αθέατη και γι’ αυτό πιο επίφοβη, με προεκτάσεις που ξετυλίγονται κάθε μέρα προς απροσδόκητες κατευθύνσεις.

       Τι μπορεί κανείς να αντιτάξει σε μια τέτοια απειλή; Τα ανθρώπινα είναι τα διάφορα μέτρα προστασίας που συνιστούν οι ειδικοί και εφαρμόζει, θέλοντας και μη, ο πληθυσμός. Θα κάνουμε όμως άραγε την προέκταση και προς τα ‘ὑπὲρ ἄνθρωπον’;  Θα αναλογισθούμε ότι η γνώση μας για τον κόσμο και η κυριαρχία μας σ’ αυτόν έχει όρια που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε, όσο προηγμένοι τεχνολογικά και επιστημονικά κι αν θέλουμε να λογιζόμαστε; Θα σκεφθούμε ότι Άλλος είναι «ὁ συνέχων τὰ πάντα τῇ χειρὶ Κύριος» και ότι είναι τραγικό λάθος να Τον αγνοούμε; Θα κρατήσουμε την όποια πίστη νομίζαμε ότι είχαμε όσον καιρό τα πράγματα ήταν ρόδινα και δεν διατρέχαμε κανέναν άμεσο κίνδυνο; Θα αναζητήσουμε αυτή που είχαμε και εγκαταλείψαμε απερίσκεπτα; Όπως μας θυμίζει ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη, «ὧδέ ἐστιν ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστις τῶν ἁγίων» [Αποκ. 13:10]. Ας το ευχηθούμε κι ας το επιδιώξουμε. Στο κάτω-κάτω, τι έχουμε να χάσουμε πέρα από τις ψευδαισθήσεις της αυτάρκειάς μας;