Μεγαλορρημοσύνη

Άκουσα προχθές κατά τύχην ένα μέρος από το διάγγελμα του Αμερικανού προέδρου που θεωρήθηκε ότι αποτελεί προσπάθεια αποκλιμάκωσης της έντασης με το Ιράν. Δεν παρέλειψε βέβαια να αναφερθεί στην ασύγκριτη στρατιωτική υπεροπλία της χώρας την οποία κυβερνά και στις δυνατότητες που έχει να συντρίψει οποιονδήποτε σταθεί στο δρόμο της (και να εξαναγκάσει όλους τους συμμάχους της να παίξουν το παιχνίδι με τους δικούς της κανόνες). Κάτι μου θύμισαν τα λόγια και το ύφος. Ανέτρεξα στο Ψαλτήρι, που έχει μέσα λόγους για κάθε περίσταση. Διαβάζω λοιπόν: «ἀδικίαν εἰς τὸ ὕψος ἐλάλησαν· ἔθεντο εἰς οὐρανὸν τὸ στόμα αὐτῶν, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτῶν διῆλθεν ἐπὶ τῆς γῆς» [Ψ. 72: 8-9]. Υπάρχουν και άλλα ανάλογα χωρία που περιγράφουν τη μεγαλοστομία των ανθρώπων, που αντανακλά την αλαζονεία και την υπέρμετρη αυτοπεποίθησή τους. Όπως υπάρχει και η απάντηση: «ἐξολοθρεύσαι Κύριος πάντα τὰ χείλη τὰ δόλια καὶ γλῶσσαν μεγαλορρήμονα, τοὺς εἰπόντας· τὴν γλῶσσαν ἡμῶν μεγαλυνοῦμεν, τὰ χείλη ἡμῶν παρ᾿ ἡμῖν ἐστι· τίς ἡμῶν Κύριός ἐστιν;» [Ψ. 11: 3-4]. Γι’ αυτό είναι πάντα επίκαιρη η παραίνεση της προφήτιδος Άννας (Γ΄ ωδή): «μὴ καυχᾶσθε, καὶ μὴ λαλεῖτε ὑψηλά, μηδέ ἐξελθέτω μεγαλορρημοσύνη ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν, ὅτι Θεὸς γνώσεων Κύριος» [Α΄ Βασ. 2:1]. Αλλά ποιος ακούει;