Ο νέο-οθωμανός σουλτάνος γείτονας φωτογραφίσθηκε πρόσφατα μπροστά σε χάρτη της λεγόμενης ‘Γαλάζιας πατρίδας’ (της Τουρκίας με τον μισό θαλάσσιο χώρο γύρω της – Αιγαίο, Εύξεινο Πόντο, Ανατολική Μεσόγειο -- ως διεκδικούμενη περιοχή). Πέραν των ελληνικών αρχών και Μέσων, δεν ξέρω αν ενοχλήθηκε κανείς άλλος στον κόσμο για την προκλητική αυτή χειρονομία.
Ας υποθέσουμε ότι γινόταν το αντίθετο: ότι δηλ. ένας Έλληνας πρωθυπουργός ή πρόεδρος κρεμούσε πίσω του σε επίσημη εκδήλωση έναν χάρτη με τη μισή Αλβανία, τα Σκόπια, την Ανατολική Ρωμυλία και την Ανατολική Θράκη στα χρώματα της Ελλάδος. Ποιες θα ήταν οι διεθνείς αντιδράσεις; (Πριν χρόνια, όταν βρισκόμουν στην Αγγλία και είχε γίνει κάποια συζήτηση για καταπιεζόμενες ελληνικές μειονότητες σε γειτονικές χώρες, ένας άγγλος δημοσιογράφος είχε σχολιάσει δημόσια: «Πολύ αχόρταγη αυτή η μικρή χώρα», εννοώντας βέβαια ότι η Ελλάδα είχε εδαφικές βλέψεις στις χώρες αυτές).
Αναρωτιέμαι λοιπόν αν οι λεγόμενοι διεθνείς φορείς, παγκόσμιοι οργανισμοί, τέλος πάντων κάποιοι με κύρος, παρατηρούν και καταγράφουν τις κάθε είδους δημόσιες αυθαιρεσίες μεμονωμένων κρατών και ηγετών σε θέματα διεθνούς δικαίου. Τέτοιες καταγραφές και επισημάνσεις θα μπορούσαν να συνοδεύονται από προειδοποιήσεις για απομόνωση και αποκλεισμό των υπαιτίων χωρών από την παγκόσμια σκηνή. Αλλά βέβαια ξέρω ότι ονειρεύομαι: οι πρώτοι που θα αντιδρούσαν σε μια τέτοια δράση θα ήταν οι ‘κυρίαρχοι του παιχνιδιού’, τα μέλη του λεγομένου συμβουλίου ασφαλείας και οι ευνοούμενές τους χώρες, που συχνά στρεβλώνουν το δίκαιο κατά το δοκούν, ή απλώς αγνοούν τις αποφάσεις όλων των θεσμών, ακόμη και του Διεθνούς Δικαστηρίου.
Το συμπέρασμα είναι ότι η έκφραση ‘διεθνές δίκαιο’ είναι απλώς ένα οξύμωρο σχήμα. Με απλά λόγια, τα δικαιώματα του κάθε ‘μικρού’ φτάνουν το πολύ μέχρι εκεί που αρχίζουν τα συμφέροντα του κάθε ‘μεγάλου’. Γι’ αυτό και ο Ψαλμωδός, χιλιάδες χρόνια πριν, συμβούλευε: «Μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία… Μακάριος οὗ ὁ Θεὸς Ἰακὼβ βοηθὸς αὐτοῦ, ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ… τὸν φυλάσσοντα ἀλήθειαν εἰς τὸν αἰῶνα, ποιοῦντα κρῖμα τοῖς ἀδικουμένοις… ὀρφανὸν καὶ χήραν ἀναλήψεται καὶ ὁδὸν ἁμαρτωλῶν ἀφανιεῖ».
ΣΗΜ. Δείτε και το ενημερωτικό άρθρο του Άγγελου Συρίγου ΕΔΩ.
Ας υποθέσουμε ότι γινόταν το αντίθετο: ότι δηλ. ένας Έλληνας πρωθυπουργός ή πρόεδρος κρεμούσε πίσω του σε επίσημη εκδήλωση έναν χάρτη με τη μισή Αλβανία, τα Σκόπια, την Ανατολική Ρωμυλία και την Ανατολική Θράκη στα χρώματα της Ελλάδος. Ποιες θα ήταν οι διεθνείς αντιδράσεις; (Πριν χρόνια, όταν βρισκόμουν στην Αγγλία και είχε γίνει κάποια συζήτηση για καταπιεζόμενες ελληνικές μειονότητες σε γειτονικές χώρες, ένας άγγλος δημοσιογράφος είχε σχολιάσει δημόσια: «Πολύ αχόρταγη αυτή η μικρή χώρα», εννοώντας βέβαια ότι η Ελλάδα είχε εδαφικές βλέψεις στις χώρες αυτές).
Αναρωτιέμαι λοιπόν αν οι λεγόμενοι διεθνείς φορείς, παγκόσμιοι οργανισμοί, τέλος πάντων κάποιοι με κύρος, παρατηρούν και καταγράφουν τις κάθε είδους δημόσιες αυθαιρεσίες μεμονωμένων κρατών και ηγετών σε θέματα διεθνούς δικαίου. Τέτοιες καταγραφές και επισημάνσεις θα μπορούσαν να συνοδεύονται από προειδοποιήσεις για απομόνωση και αποκλεισμό των υπαιτίων χωρών από την παγκόσμια σκηνή. Αλλά βέβαια ξέρω ότι ονειρεύομαι: οι πρώτοι που θα αντιδρούσαν σε μια τέτοια δράση θα ήταν οι ‘κυρίαρχοι του παιχνιδιού’, τα μέλη του λεγομένου συμβουλίου ασφαλείας και οι ευνοούμενές τους χώρες, που συχνά στρεβλώνουν το δίκαιο κατά το δοκούν, ή απλώς αγνοούν τις αποφάσεις όλων των θεσμών, ακόμη και του Διεθνούς Δικαστηρίου.
Το συμπέρασμα είναι ότι η έκφραση ‘διεθνές δίκαιο’ είναι απλώς ένα οξύμωρο σχήμα. Με απλά λόγια, τα δικαιώματα του κάθε ‘μικρού’ φτάνουν το πολύ μέχρι εκεί που αρχίζουν τα συμφέροντα του κάθε ‘μεγάλου’. Γι’ αυτό και ο Ψαλμωδός, χιλιάδες χρόνια πριν, συμβούλευε: «Μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία… Μακάριος οὗ ὁ Θεὸς Ἰακὼβ βοηθὸς αὐτοῦ, ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ… τὸν φυλάσσοντα ἀλήθειαν εἰς τὸν αἰῶνα, ποιοῦντα κρῖμα τοῖς ἀδικουμένοις… ὀρφανὸν καὶ χήραν ἀναλήψεται καὶ ὁδὸν ἁμαρτωλῶν ἀφανιεῖ».
ΣΗΜ. Δείτε και το ενημερωτικό άρθρο του Άγγελου Συρίγου ΕΔΩ.
Και ολα αυτα γιατι? Γιατι ενας προγονος του Μηδησε αλλα ο απογονος σημερα ΚΑΙΓΕΤΑΙ απο το αιμα που κυλαει στις φλεβες του και τρελαμενος θελει να καταστρεψη την πραγματικη γαλαζια πατριδα του.Και το αιμα φωναζει καιει τρελαινει μεχρι αυτοκτονιας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Συρίγος αν από βουλευτής γίνει υπουργός εξωτερικών, θα λέει και θα γράφει τα ίδια; Όχι. Συνεπώς επιβεβαιώνεται το άρθρο του ιατρού μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή - όπως λέει και ο λαός - "από πίτα που δεν τρως τί σε νοιάζει κι αν καεί", ας φροντίσουμε κάποτε να μετατραπούμε σε λίαν "δύσπεπτο φαγητό" για τους άσπονδους γείτονες...
ΑπάντησηΔιαγραφή