Οι πρακτικές διηγήσεις, οι καθημερινές ιστορίες, τα απτά παραδείγματα, τα ανέκδοτα ανέκαθεν αποτελούσαν επικοινωνιακό μέσο ιδιαίτερης αξίας για τη μετάδοση ενός μηνύματος. Οι μύθοι του Αισώπου έχουν διαχρονική αξία, ενώ οι παραβολές του Κυρίου είναι από τις πιο ζωντανές και βαθιές διδασκαλίες του. Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν σήμερα τη μέθοδο της ‘παραβολής’ στη σελίδα μας.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι δυο οδηγοί μοιράζονται ένα ταξί: μισές ώρες ο ένας, μισές ο άλλος. Οδηγούν με διαφορετικό τρόπο, κάνουν διαφορετικές διαδρομές, άλλα προβλήματα τυχαίνουν στο ωράριο του καθενός, χρειάζεται να κάνουν επισκευές, συντηρήσεις, παρεμβάσεις, να βάλουν καύσιμα ή να το ξεχάσουν. Κάθε φορά που παραλαμβάνει ο επόμενος, έχει να αντιμετωπίσει την κατάσταση που αφήνει πίσω του ο προηγούμενος. Θα βρει κάποια πράγματα τακτοποιημένα, κι αν έχει στοιχειώδη καλή διάθεση θα πρέπει να πει έναν καλό λόγο στον συνάδελφο που τα φρόντισε. Κάποια άλλα θα χρειάζονται διόρθωση, που μπορεί να αμέλησε ή απλώς να μη πρόλαβε ή να μην αντιλήφθηκε ο προηγούμενος. Δεν ωφελεί να τσακωθεί με τον συνεταίρο του γι’ αυτό. Η κοινή λογική λέει ότι θα πρέπει να τα κουβεντιάσει μαζί του, να τα επισημάνει ώστε να μη ξαναγίνουν, και να διορθώσει αυτά που πρέπει. Σίγουρα δεν μπορεί να τα αφήσει έτσι: από το ίδιο όχημα και τη συνεχιζόμενη καλή λειτουργία του εξαρτάται ο βιοπορισμός και των δύο.
Αν ονομάσουμε το ταξί Ελλάδα και τους δυο οδηγούς κυβέρνηση και αντιπολίτευση (δεν χρειάζονται συγκεκριμένα ονόματα· τα ίδια ισχύουν όποια κι αν είναι αυτά), μπορεί κανείς να πιάσει το νόημα. Η εναλλαγή ‘οδηγών’ στο τιμόνι της χώρας πρέπει να αποβλέπει στη συνέχιση της ομαλής πορείας της. Το ‘ταξί’ πρέπει να κινείται με τα λιγότερα δυνατά προβλήματα. Αν οι ‘οδηγοί’ αναλίσκονται στο να κατηγορούν ο ένας τον άλλο και να περιαυτολογούν για τα δικά τους επιτεύγματα, ή να μαλώνουν για το ποιος θα πιάσει το τιμόνι, δουλειά δεν γίνεται, το όχημα δεν κινείται και η χώρα παραμένει στάσιμη ή και διαλύεται, ανάλογα με το ‘στυλ της οδήγησης’ του καθενός.
Έκανα τις σκέψεις αυτές ακούγοντας στο ραδιόφωνο τις δημοσιογραφικές αναλύσεις και προβλέψεις για το τι θα πει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ. Σταματώ εδώ. Άλλωστε οι παραβολές δίνουν κυρίως τροφή για σκέψη. Η πρόσληψη και η περαιτέρω επεξεργασία τους αφήνεται στ’ αυτιά και τον νου των ακροατών και αναγνωστών. Όπως και το Σύνταγμα στον πατριωτισμό των Ελλήνων.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι δυο οδηγοί μοιράζονται ένα ταξί: μισές ώρες ο ένας, μισές ο άλλος. Οδηγούν με διαφορετικό τρόπο, κάνουν διαφορετικές διαδρομές, άλλα προβλήματα τυχαίνουν στο ωράριο του καθενός, χρειάζεται να κάνουν επισκευές, συντηρήσεις, παρεμβάσεις, να βάλουν καύσιμα ή να το ξεχάσουν. Κάθε φορά που παραλαμβάνει ο επόμενος, έχει να αντιμετωπίσει την κατάσταση που αφήνει πίσω του ο προηγούμενος. Θα βρει κάποια πράγματα τακτοποιημένα, κι αν έχει στοιχειώδη καλή διάθεση θα πρέπει να πει έναν καλό λόγο στον συνάδελφο που τα φρόντισε. Κάποια άλλα θα χρειάζονται διόρθωση, που μπορεί να αμέλησε ή απλώς να μη πρόλαβε ή να μην αντιλήφθηκε ο προηγούμενος. Δεν ωφελεί να τσακωθεί με τον συνεταίρο του γι’ αυτό. Η κοινή λογική λέει ότι θα πρέπει να τα κουβεντιάσει μαζί του, να τα επισημάνει ώστε να μη ξαναγίνουν, και να διορθώσει αυτά που πρέπει. Σίγουρα δεν μπορεί να τα αφήσει έτσι: από το ίδιο όχημα και τη συνεχιζόμενη καλή λειτουργία του εξαρτάται ο βιοπορισμός και των δύο.
Αν ονομάσουμε το ταξί Ελλάδα και τους δυο οδηγούς κυβέρνηση και αντιπολίτευση (δεν χρειάζονται συγκεκριμένα ονόματα· τα ίδια ισχύουν όποια κι αν είναι αυτά), μπορεί κανείς να πιάσει το νόημα. Η εναλλαγή ‘οδηγών’ στο τιμόνι της χώρας πρέπει να αποβλέπει στη συνέχιση της ομαλής πορείας της. Το ‘ταξί’ πρέπει να κινείται με τα λιγότερα δυνατά προβλήματα. Αν οι ‘οδηγοί’ αναλίσκονται στο να κατηγορούν ο ένας τον άλλο και να περιαυτολογούν για τα δικά τους επιτεύγματα, ή να μαλώνουν για το ποιος θα πιάσει το τιμόνι, δουλειά δεν γίνεται, το όχημα δεν κινείται και η χώρα παραμένει στάσιμη ή και διαλύεται, ανάλογα με το ‘στυλ της οδήγησης’ του καθενός.
Έκανα τις σκέψεις αυτές ακούγοντας στο ραδιόφωνο τις δημοσιογραφικές αναλύσεις και προβλέψεις για το τι θα πει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ. Σταματώ εδώ. Άλλωστε οι παραβολές δίνουν κυρίως τροφή για σκέψη. Η πρόσληψη και η περαιτέρω επεξεργασία τους αφήνεται στ’ αυτιά και τον νου των ακροατών και αναγνωστών. Όπως και το Σύνταγμα στον πατριωτισμό των Ελλήνων.
Η τελευταία πρόταση, είναι ό,τι απέμεινε στον λαό,
ΑπάντησηΔιαγραφή