Προσωπικά

Η παρακάτω επιστολή δημοσιεύθηκε σήμερα (31/5/2019) στην Καθημερινή με τον τίτλο ‘Η ποδοπάτηση του GDPR και οι εκλογές’. Επισημαίνει κάποια πράγματα που έχουν ευρύτερο ενδιαφέρον διότι δείχνουν ανάγλυφα πώς αντιλαμβάνονται τα προσωπικά δεδομένα εκείνοι που θα έπρεπε να τα προσέχουν περισσότερο.

Πριν από λίγες ημέρες (25 Μαΐου) έκλεισε ένας χρόνος εφαρμογής του Γενικού Κανονισμού Προστασίας Δεδομένων, γνωστού και ως GDPR, τόσο στην Ελλάδα όσο και ευρύτερα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Πρόκειται για ένα προωθημένο κείμενο του ενωσιακού δικαίου, που φιλοδοξεί να διευρύνει σημαντικά την προστασία των προσωπικών δεδομένων, όπως έχει ήδη κατοχυρωθεί στη χώρα μας ιδίως από τον ν. 2472/1997 και τον ν. 3471/2006.
     Σε αυτό το πλαίσιο, πολύ πρόσφατα (Μάρτιος 2019) η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων εξέδωσε επικαιροποιημένες κατευθυντήριες οδηγίες για τη σύννομη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων με σκοπό την πολιτική επικοινωνία. Σε αυτές, μεταξύ άλλων, τονίζεται ότι για την πολιτική επικοινωνία με σύντομα γραπτά μηνύματα (SMS) απαιτείται κατά κανόνα η προηγούμενη συγκατάθεση του παραλήπτη αυτών ως προς την αποστολή τους.
     Σε πείσμα των ανωτέρω, κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο έλαβα πλέον των 50 σύντομων γραπτών μηνυμάτων (SMS) πολιτικής επικοινωνίας από περισσότερους από 30 υποψηφίους, παρά το ότι:
     α)  Δεν τους γνωρίζω προσωπικά, τη συντριπτική πλειονότητα μάλιστα αυτών δεν γνωρίζω ούτε εξ ακοής.
     β) Ουδέποτε τους έδωσα τον τηλεφωνικό αριθμό μου.
     γ) Ουδέποτε συγκατατέθηκα ως προς αυτήν την επικοινωνία. Μέχρι και σήμερα αγνοώ μάλιστα πώς τα προσωπικά δεδομένα μου τέθηκαν στη διάθεσή τους. Πρόκειται για πρωτοφανή ποδοπάτηση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων, που γεννάει μεγάλη θλίψη. Πολλώ δε μάλλον, όταν «αυτουργοί» της είναι πρόσωπα που ευαγγελίζονται ότι μπορούν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα εντός και εκτός συνόρων.
     Αιμίλιος Κορωναίος, Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω.

     Ας συμπληρώσω κι εγώ ότι ανάμεσα στα ανάλογα μηνύματα που έλαβα υπήρχαν και δύο που με προσφωνούσαν με το μικρό μου όνομα. Προσπάθησα να θυμηθώ αν είχαμε συνυπάρξει ποτέ σε κάποιο σχολείο, φροντιστήριο, ομάδα, κατασκήνωση, χορωδία: μάταιος κόπος. Προφανώς το αξίωμα του υποψηφίου δίνει κάποιες ελευθερίες έκφρασης στους κατόχους του. Θα κρατήσω αυτά τα μηνύματα. Αν ποτέ διασταυρωθώ με τους αποστολείς, θα έχω το δικαίωμα να τους αποκαλέσω δημόσια «Γειά σου, κολλητέ!». Ίσως μάλιστα να συνοδεύσω το επιφώνημα και μ’ ένα εγκάρδιο χτύπημα στην πλάτη, για περισσότερη οικειότητα. Εκεί να δείτε γέλιο.