Αναμονή

[Η φωτογραφία από ΕΔΩ]

Ο Γέρων Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης που εκοιμήθη χθες είχε 23 χρόνια άρρωστος. Όχι κατά συνηθισμένο τρόπο, αλλά, όπως ανθρωπίνως θα λέγαμε, ούτε ζωντανός (με την έννοια ότι δεν επικοινωνούσε καθόλου) αλλά ούτε και νεκρός. Η βουλή του Θεού και οι φροντίδες των μοναζουσών στην Ορμύλια όπου βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια του έδωσαν αυτή την παράταση ζωής, που σίγουρα αποτελεί μια ιατρική εξαίρεση. Είκοσι χρόνια έχουν περάσει από τότε που τον είδα στη μονή για ένα επεισόδιο πνευμονίας: σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να προβλέψω την μακρά αυτή επιβίωση. Κάποια πράγματα δεν επιδέχονται επιστημονικές εξηγήσεις.

     Κι αν μας έρθει ο λογισμός να αναζητήσουμε το ‘γιατί’ και το νόημα μιας τέτοιας ‘εμπειρίας’, ας ανατρέξουμε στο παρακάτω σύντομο κείμενο που κατά συγκυρίαν βρήκα απροσδόκητα χθες βράδυ στο Διαδίκτυο:  

     «Ο Ιωσήφ περίμενε 13 χρόνια.
     Ο Δαβίδ περίμενε 15 χρόνια.
     Ο Αβραάμ περίμενε 25 χρόνια.
     Ο Μωυσής περίμενε 40 χρόνια.
     Ο Χριστός περίμενε 30 χρόνια.
     Αν ο Θεός σε κάνει να περιμένεις, έχεις πολύ καλή συντροφιά!
     Αυτό που γίνεσαι ενώ περιμένεις είναι ίσως εξίσου σημαντικό με αυτό που περιμένεις.
     Και να θυμάσαι ότι το timing του Θεού είναι τέλειο».