Ένα συμπέρασμα

Υποσχέθηκα στον εαυτό μου και στους αναγνώστες του ιστολογίου να επιδαψιλεύσω μόνο περιφρόνηση στους αυτουργούς της ‘συμφωνίας’ που δεν αναφέρει ούτε καν ονομαστικά την Ελληνική Μακεδονία στο κείμενό της. Ωστόσο δεν μπορώ να μη βγάλω ένα κάποιο συμπέρασμα από την κοινοβουλευτική παράσταση που παρακολουθήσαμε όλες αυτές τις μέρες μεταξύ των μέχρι πρό τινος κυβερνητικών εταίρων: ότι ο ένας χρησιμοποίησε τον άλλο ως εκεί που τον βόλευε και τέρμα. Η παρομοίωση της λεμονόκουπας έρχεται αυτόματα στη σκέψη μου. Αν ο έτερος συμβαλλόμενος περίμενε καλύτερη μεταχείριση, δικό του λάθος: η πολιτική ηθική των κυβερνώντων αυτή είναι. Κι αν ο ίδιος έβλεπε το ‘Μακεδονικό ζήτημα’ σαν κόκκινη γραμμή, όπως ισχυριζόταν, τι δουλειά είχε από την άλλη μεριά της γραμμής; Αχρωματοψία είχε; Όπως θα έγραφαν τα παλιά μελοδράματα, τώρα είναι πολύ αργά για δάκρυα. Ούτε κι εμάς μας περισσεύουν για κανέναν από τους πρώην συνεταίρους. Και οι στίχοι από τον ‘Ματρόζο’ δεν θα περισώσουν την υστεροφημία του τέως υπουργού αμύνης.