Το καλοκαίρι του 1978, μερικές Κυριακές μετά τον καταστροφικό σεισμό της Θεσσαλονίκης, ο πατέρας μας είχε κάνει στο ναό κήρυγμα εκτός σειράς πάνω στο παρακάτω κείμενο από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο [13: 1-5]:
«Παρῆσαν δέ τινες ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ ἀπαγγέλλοντες αὐτῷ περὶ τῶν Γαλιλαίων, ὧν τὸ αἷμα Πιλᾶτος ἔμιξε μετὰ τῶν θυσιῶν αὐτῶν. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· δοκεῖτε ὅτι οἱ Γαλιλαῖοι οὗτοι ἁμαρτωλοὶ παρὰ πάντας τοὺς Γαλιλαίους ἐγένοντο, ὅτι τοιαῦτα πεπόνθασιν; οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἐὰν μὴ μετανοῆτε, πάντες ὡσαύτως ἀπολεῖσθε. ἢ ἐκεῖνοι οἱ δέκα καὶ ὀκτώ, ἐφ᾿ οὓς ἔπεσεν ὁ πύργος ἐν τῷ Σιλωὰμ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτούς, δοκεῖτε ὅτι οὗτοι ὀφειλέται ἐγένοντο παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς κατοικοῦντας ἐν Ἱερουσαλήμ; οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἐὰν μὴ μετανοήσητε, πάντες ὁμοίως ἀπολεῖσθε».
Δεν είμαι αρμόδιος για να κάνω ανάλογο κήρυγμα. Ωστόσο, παρατηρώ ότι ο Κύριος στις συνοπτικές και σαφείς απαντήσεις του δεν κατονομάζει πρόσωπα (π.χ. Πιλάτο, Άννα, Καϊάφα, Ηρώδη ή κάποιον άλλο που είχε πολιτική ή θρησκευτική εξουσία την εποχή εκείνη), αλλά στρέφει την κριτική και την προειδοποίησή του προς όλο τον λαό. Όπως θα λέγαμε σήμερα, φέρνει τον καθένα απέναντι στις δικές του ευθύνες. Αυτή είναι η σωστή πνευματική αντίδραση στα κάθε είδους τραγικά γεγονότα της ζωής: πρόσκληση όλων για αφύπνιση προσωπική, που θα οδηγήσει σε αλλαγή νοοτροπίας, συμπεριφοράς, στάσης ζωής. Ο Αζαρίας μέσα στην κάμινο των Χαλδαίων, εξ ονόματος των αγίων Τριών Παίδων, λέγει το «ημάρτομεν, ηνομήσαμεν» σε πρώτο πρόσωπο, παρόλο που «οι της παλαιάς πυρπολούμενοι νέοι» δεν είναι καθόλου ένοχοι απέναντι του Θεού. Αυτό μόνο ας συλλογισθούμε. Οι ονομαστικές κατηγορίες και καταδίκες είναι για τα ανακριτικά γραφεία και τα δικαστήρια, και για δημοσιογραφική κατανάλωση.
Και η ιεραρχία με τον προεδρεύοντα, λέξη για Μετάνοια. Μόνο αγαπολογίες. Ένας βγήκε και μίλησε και έπεσαν οι ίδιοι επάνω του να τον φάνε. Έτσι δεν γίνεται δουλειά. Μέχρι να έρθουν τα χειρότερα αν αυτός ο λαός δεν μετανοήσει. Που θα έρθουν. Οι πνευματικοί νόμοι ευτυχώς λειτουργούν. Αυτά έχω να πω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ εύστοχο το σχόλιο, γιατρέ. Θα προσέθετα ότι οι ονομαστικές αναφορές χρειάζονται, αλλά με διάκριση. Ο απόστολος Παύλος παραγγέλει στον μαθητή του Τιμόθεο (αν δεν απατώμαι) να ελέγχει και επιτιμά.
ΑπάντησηΔιαγραφή"καιρός του σιγάν, καιρός του λαλείν".
Πώς γίνεται αλήθεια ολες τίς συμφορές να μεταλάσσονται σε γκρίνια;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσως γιατί η γκρίνια σημαίνει αποποίηση οποιασδήποτε ευθύνης προσωπικής.
Εχετε δικιο πού επισημαίνετε την ευθύνη τού λαου.Οχι γιατι αυτοι πού μας κυβερνάν είναι πατριώτες,ούτε κάν ,αλλα κι ο λαός δέν παει πίσω.Ενας τόπος πού δεν τον αγαπάει κανεις ε ναί,θα καεί.