Διαγνώσεις

Διαβάζω τακτικά τα άρθρα του Α. Δρυμιώτη στην κυριακάτικη Καθημερινή. Συνήθως καταπιάνονται με θέματα της ελληνικής πραγματικότητος όπου διαφαίνεται η περιφρόνηση προς την κοινή λογική που χαρακτηρίζει τη δημόσια διοίκηση αλλά και την κοινωνία μας εν γένει (αλήθεια, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν διδασκόμασταν κοινή λογική σαν υποχρεωτικό μάθημα στο σχολείο...).

     Διάβασα λοιπόν προ καιρού ότι εδώ και αρκετά χρόνια είναι σε εκκρεμότητα ένα πρόγραμμα ονόματι Σύζευξις ΙΙ (έχει να κάνει με τον εκσυγχρονισμό των τηλεπικοινωνιών των δημοσίων υπηρεσιών), που δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί διότι αντιδρούν τα διάφορα κόμματα, για ποικίλους λόγους. Μπορείτε να δείτε το άρθρο για να πάρετε μια ιδέα για το πώς (δεν) λειτουργούν τα πράγματα στην ωραία μας Ελλάδα. Κοντά στα άλλα θα πληροφορηθείτε ότι μέσα σε δύο μήνες νοσοκομείο της χώρας πλήρωσε για τηλεφωνήματα σε μέντιουμ το ποσό που αντιστοιχεί σε 452 χαμένες ώρες εργασίας, δείγμα των ποικίλων σπαταλών που γίνονται στο δημόσιο, αλλά δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

     Ωστόσο, έκανα μια δική μου σκέψη. Νοσοκομείο είναι αυτό, δύσκολες καταστάσεις αντιμετωπίζει. Όταν αποτυγχάνουν τα άλλα διαγνωστικά μέσα, οι άνθρωποί του ίσως να καταφεύγουν και σε... εναλλακτικές λύσεις. Τι άλλο να κάνουν; Τα δάχτυλά τους θα μυρίσουν;