Κακοφωνία

Χθεσινές οι δυο ειδήσεις, αλλά θα απασχολήσουν τα Μέσα στο προσεχές διάστημα. Στη δική μας γειτονιά οι δηλώσεις του ‘σουλτάνου’ περί αναθεωρήσεως και επικαιροποιήσεως της Συνθήκης της Λωζάνης την παραμονή της άφιξής του στην Αθήνα δικαιώνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την επιφυλακτικότητα που πρέπει κανείς να διατηρεί απέναντι σε έναν τέτοιο επισκέπτη. Θυμίζουν κάτι από παλιά ελληνική ταινία: ο ιδιοκτήτης του σπιτιού επισκέπτεται τον νοικάρη του για να πιουν καφέ στα πλαίσια τάχα της καλής γειτονίας τους, αλλά σπεύδει να αναγγείλει ότι πρέπει να ξαναδούν το συμβόλαιο και να κάνουν αναδρομική αύξηση στο νοίκι. Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ο πρόεδρος ανακηρύσσει μονομερώς και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη κανενός άλλου κράτους την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, εν γνώσει του ότι κάτι τέτοιο μόνο ως σταθεροποιητική κίνηση δεν μπορεί να ερμηνευθεί. Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που οι κλασικές απόψεις περί διπλωματίας, περί τηρήσεως κάποιων στοιχειωδών κανόνων συνομιλίας, έστω και προσχημάτων πολιτικής ευγενείας, έχουν κι αυτές αναθεωρηθεί ριζικά από sui generis προσωπικότητες, που επιμένουν να παίζουν το δικό τους βιολί μέσα στην παγκόσμια συναυλία, αδιαφορώντας για το πόσο φάλτσα μπορεί να ακούγονται. Το ζητούμενο βέβαια είναι να μην παρασύρουν ολόκληρη την ‘ορχήστρα’ στη δική τους κακόηχη χασμωδία, οδηγώντας έτσι τον κόσμο σε πανδαιμόνιο. Ο Θεός να μας φυλάξει.