Κοινωνία

Οι Πράξεις των Αποστόλων περιγράφοντας την πρώτη εκκλησία υπογραμμίζουν ότι η ζωή της ήταν η διδαχή των Αποστόλων, η κοινωνία, η κλάση του άρτου (Ευχαριστία) και οι προσευχές. Από τις εκδηλώσεις αυτές οι τρεις μπορούν να χαρακτηρισθούν ως καθαρά λειτουργικές. Η κοινωνία έχει την έννοια της συντροφικότητας, της κοινής ζωής στις διάφορες εκφάνσεις της. Πώς και τη θυμήθηκα τώρα; Την αφορμή μου έδωσε μια πρόσφατη εόρτια σύναξη στο σπίτι παλιού φίλου. Όλοι έχουμε κάνει φιλίες και φίλους στη ζωή μας, σε διάφορες φάσεις, σε ποικίλους χώρους και υπό άλλες συνθήκες και περιστάσεις. Ωστόσο οι ‘παλιοί’ τείνουν να μένουν: η αναστροφή μαζί τους μας κινεί ιδιαίτερα συναισθήματα, αναμνήσεις, συνδέσμους, που οδηγούν σε ιστορίες, ανέκδοτα, περιπέτειες και ‘κατορθώματα’, στιγμές νοσταλγικές, εμπειρίες από εκδρομές, συναυλίες, κατασκηνώσεις, κοινές εκδηλώσεις κάθε είδους. Η παλιά παρέα ανταλλάσσει τα νέα της, δίνει πληροφορίες για συνομηλίκους που πάσχουν, θυμάται κάποιους που αναχώρησαν από τον κόσμο αυτό. Τι κάνει ο καθένας μας σήμερα; Οι περισσότεροι εν ενεργεία, κάποιοι έχουν περάσει στη σύνταξη. Οι μνήμες έρχονται φυσικά και αβίαστα με τη συζήτηση. Πώς ήμασταν και πώς είμαστε; Τότε μας απασχολούσε κυρίως το άμεσο μέλλον και η οικογενειακή αποκατάστασή μας: πολλοί (οι περισσότεροι;) δέθηκαν ισόβια με μέλη της ίδιας συντροφιάς, κάποιοι έκαναν ‘εισαγωγές’ νέων μελών, πλουτίζοντας έτσι τον κύκλο. Τώρα μας απασχολεί περισσότερο το μέλλον των παιδιών, των ανιψιών, των εγγονών, αλλά και το δικό μας στην επερχόμενη τρίτη ηλικία και μέσα στην αβεβαιότητα της γενικής κρίσης. Τι επιφυλάσσει η επιούσα για όλους μας; Διαπιστώνουμε με ικανοποίηση ότι σε γενικές γραμμές δεν έχουμε αλλάξει. Μπορεί κάπου να στρογγυλέψαμε τους νεανικούς μας τρόπους, να αποκτήσαμε έναν φλοιό ωριμότητας μαζί με τα γκρίζα μαλλιά, ωστόσο τα ιδιώματα του καθενός, εκείνα που καθόριζαν το προσωπικό του στίγμα, μένουν στη θέση τους, συμβάλλοντας έτσι στον σύνδεσμο που διατηρούμε μετά από σαράντα και πλέον χρόνια. Χωρίζουμε μετά από δυο ώρες, με τη σκέψη ότι πρέπει να δίνουμε περισσότερο χρόνο – και ψυχική διάθεση – σ’ αυτή την κοινωνία που τόσο μας ‘γεμίζει’ και μας αναπαύει όλους. Εις το επανιδείν. «Να μας έχει ο Θεός γερούς, πάντα ν’ ανταμώνουμε».