Φοροανέκδοτα

Διαβάζοντας προχθές τις προβλεπόμενες φορολογικές επιβαρύνσεις για τον επόμενο χρόνο έφερα στο νου μου τις τιμές κατανάλωσης καυσίμου των αυτοκινήτων. Άσχετο, ε; Ας το κάνω λιανά. Διαβάζεις στις διαφημίσεις και τις παρουσιάσεις νέων μοντέλων για την εκπληκτική οικονομία που έχει το Τάδε Τουτού: με 4,5 λίτρα βενζίνη κάνεις 100 χιλιόμετρα, με ένα γέμισμα πας και γυρίζεις Θεσσαλονίκη-Αθήνα. Εντυπωσιάζεσαι, το συγκρίνεις με το δικό σου που καίει 10-12 λίτρα στα 100, τρέχεις να το πάρεις. Και διαπιστώνεις ότι σε συνθήκες πραγματικής οδήγησης σου καίει 7-8 λίτρα, ενώ τα 4,5 ήταν απλώς ένα θεωρητικό κατασκεύασμα σε υπολογιστή, που διατυμπανίζεται «διαφημιστικῇ ἀδείᾳ» (πολύ πιο χαλαρή της ποιητικής…).
     Και περνούμε στο φορολογικό πεδίο. Διαβάζουμε ότι το προσεχές έτος οι εκτιμώμενοι άμεσοι φόροι (για τους έμμεσους ας μη μιλήσουμε, μην πάθουμε και τίποτε, γιορτές που έρχονται) μαζί με τις ασφαλιστικές εισφορές θα αποτελούν το 40-45% του εισοδήματος των ελευθέρων επαγγελματιών, στους οποίους ως γνωστόν δεν αναγνωρίζεται αφορολόγητο όριο. Αν αυτό δεν αποτελεί το πλέον σύντομο και μαύρο ανέκδοτο, τότε κάτι έχω χάσει. Διότι αθροίζοντας τις άμεσες φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις που έχω πληρώσει μέσα στο τρέχον έτος, βρίσκω ότι αποτελούν το 63% του ακαθάριστου εισοδήματος που έχω καταγράψει μέσα στην ίδια χρονική περίοδο (δεν πιστεύω να θέλετε αναλυτικά στοιχεία). Αν αυτό ως δια μαγείας πέσει στο 45% τον επόμενο χρόνο, θα αποτελέσει ‘σημείον μέγα’, το οποίο δεν περιμένω, αφού ήδη έχουν εξαγγελθεί περικοπές ιατρικών δαπανών και άλλων ελαφρύνσεων και αύξηση της προείσπραξης φόρου. Κατά τα άλλα, τον Αύγουστο θα βγούμε από το μνημόνιο. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;