Από τα πιο αμφιλεγόμενα νομοθετήματα στις ΗΠΑ είναι η Δεύτερη Τροπολογία του Συντάγματος, που κατοχυρώνει το δικαίωμα των πολιτών να κατέχουν και να φέρουν όπλα. Όπως μαθαίνω από την ‘παντογνώστρια’ Wikipedia, το δικαίωμα αυτό απέβλεπε στο να επιτρέπει στους πολίτες να οργανώνουν σώματα πολιτοφυλακής, να συμμετέχουν στην εφαρμογή του νόμου, να ανθίστανται σε τυραννικές κυβερνήσεις, να αποτρέπουν εισβολείς, να καταστέλλουν εξεγέρσεις (π.χ. από σκλάβους), καθώς και να διευκολύνει την αυτοάμυνα. Η τροπολογία θεσπίσθηκε το 1791, δεκαπέντε μόλις χρόνια μετά τον πόλεμο της Αμερικανικής ανεξαρτησίας, και από τότε έχει δώσει αφορμή για πλήθος νομικές μάχες και ενστάσεις και διενέξεις, πάντα με το ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα. Δεν είναι καθόλου αστείο: αν ένας υποψήφιος πρόεδρος στις ΗΠΑ θέλει να χάσει τις εκλογές, το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να αμφισβητήσει τη δεύτερη τροπολογία. Και το πνεύμα αυτό έχει περάσει στην όλη κουλτούρα της Αμερικανικής ζωής, όπως αυτή αποτυπώνεται στον κινηματογράφο και την τηλεόρασή της. Ως προς το συγκεκριμένο θέμα ο χρόνος στις ΗΠΑ έχει σταματήσει στα 1791.
Όλη αυτή η δωρεάν νομική επιμόρφωση παρέχεται με αφορμή μια ακόμη ανθρωποσφαγή, αυτή τη φορά στο Λας Βέγκας: 59 νεκροί και πάνω από 500 τραυματίες είναι ο μέχρι στιγμής απολογισμός. Ένας ο δράστης – σώφρων, σαλεμένος, φανατικός, δαιμονισμένος, αδιάφορο – δεκάδες τα όπλα που είχε γύρω του, εντελώς ανυποψίαστα τα θύματά του. Το έργο έχει ‘παιχθεί’ πολλές φορές, σε διάφορες πολιτείες, με την ίδια κατάληξη, και δυστυχώς χωρίς να φαίνεται φως στον ορίζοντα. Οι συζητήσεις που γίνονται κάθε φορά, όχι για απαγόρευση των όπλων (Θεός φυλάξοι!) αλλά π.χ. για έλεγχο του ποινικού μητρώου ή της ψυχικής υγείας αυτών που τα αγοράζουν ή για περιορισμό του αριθμού των σφαιρών που μπορεί να αγοράσει κανείς, βρίσκουν πάντα απέναντί τους το τείχος του οργανωμένου λόμπι που λέγεται National Rifle Association, που ισχυρίζεται ότι δεν σκοτώνουν τα όπλα αλλά οι άνθρωποι. Να απαγορευθούν λοιπόν οι άνθρωποι; Όπως διαβάζουμε, τα εντελώς αυτόματα (πολεμικά) όπλα έχουν αυστηρούς περιορισμούς στην πώλησή τους. Ωστόσο, μπορεί να αγοράσει κανείς, απολύτως νόμιμα και με μόλις 100 δολάρια, μηχανισμούς που μετατρέπουν τα ημιαυτόματα πυροβόλα όπλα σε πλήρως αυτόματα, με ταχυβολία που δεν μπορεί να πετύχει το ανθρώπινο δάχτυλο στη σκανδάλη (κάτι που πιθανώς χρησιμοποίησε ο εκτελεστής του Λας Βέγκας). Κι αν δεχθούμε το συνήθως προβαλλόμενο επιχείρημα της αυτοάμυνας, ποιος θα μπορούσε να αμυνθεί με προσωπικό οπλισμό απέναντι στον παράφρονα που από τον 32ο όροφο του ξενοδοχείου ‘κατάβρεχε’ με σφαίρες τις χιλιάδες του κόσμου στην πλατεία;
Από τους αρχικούς προβλεπόμενους σκοπούς της Δεύτερης Τροπολογίας, κανένας δεν ισχύει τον 21ο αιώνα. Ο μόνος σκοπός που εξυπηρέτησε αποτελεσματικά η ανεξέλεγκτη οπλοκατοχή στις ΗΠΑ ήταν και είναι οι μαζικές δολοφονίες. Όπως λένε, αν το μόνο εργαλείο που έχεις είναι το σφυρί, τότε όλα τα προβλήματα σου μοιάζουν με καρφιά (αν έχεις όπλο, τότε όλοι θα σου μοιάζουν με στόχους). Και όπως είπε κάποτε ο πρόεδρος Τζόνσον, την όποια νομοθεσία δεν την εξετάζεις με βάση τα οφέλη που θα επιφέρει αν εφαρμοσθεί σωστά, αλλά με γνώμονα τις αδικίες που θα προκαλέσει και τη ζημιά που θα κάνει αν εφαρμοσθεί λανθασμένα. Ισχύει ακόμη και για τις τροπολογίες του συντάγματος.
Όλη αυτή η δωρεάν νομική επιμόρφωση παρέχεται με αφορμή μια ακόμη ανθρωποσφαγή, αυτή τη φορά στο Λας Βέγκας: 59 νεκροί και πάνω από 500 τραυματίες είναι ο μέχρι στιγμής απολογισμός. Ένας ο δράστης – σώφρων, σαλεμένος, φανατικός, δαιμονισμένος, αδιάφορο – δεκάδες τα όπλα που είχε γύρω του, εντελώς ανυποψίαστα τα θύματά του. Το έργο έχει ‘παιχθεί’ πολλές φορές, σε διάφορες πολιτείες, με την ίδια κατάληξη, και δυστυχώς χωρίς να φαίνεται φως στον ορίζοντα. Οι συζητήσεις που γίνονται κάθε φορά, όχι για απαγόρευση των όπλων (Θεός φυλάξοι!) αλλά π.χ. για έλεγχο του ποινικού μητρώου ή της ψυχικής υγείας αυτών που τα αγοράζουν ή για περιορισμό του αριθμού των σφαιρών που μπορεί να αγοράσει κανείς, βρίσκουν πάντα απέναντί τους το τείχος του οργανωμένου λόμπι που λέγεται National Rifle Association, που ισχυρίζεται ότι δεν σκοτώνουν τα όπλα αλλά οι άνθρωποι. Να απαγορευθούν λοιπόν οι άνθρωποι; Όπως διαβάζουμε, τα εντελώς αυτόματα (πολεμικά) όπλα έχουν αυστηρούς περιορισμούς στην πώλησή τους. Ωστόσο, μπορεί να αγοράσει κανείς, απολύτως νόμιμα και με μόλις 100 δολάρια, μηχανισμούς που μετατρέπουν τα ημιαυτόματα πυροβόλα όπλα σε πλήρως αυτόματα, με ταχυβολία που δεν μπορεί να πετύχει το ανθρώπινο δάχτυλο στη σκανδάλη (κάτι που πιθανώς χρησιμοποίησε ο εκτελεστής του Λας Βέγκας). Κι αν δεχθούμε το συνήθως προβαλλόμενο επιχείρημα της αυτοάμυνας, ποιος θα μπορούσε να αμυνθεί με προσωπικό οπλισμό απέναντι στον παράφρονα που από τον 32ο όροφο του ξενοδοχείου ‘κατάβρεχε’ με σφαίρες τις χιλιάδες του κόσμου στην πλατεία;
Από τους αρχικούς προβλεπόμενους σκοπούς της Δεύτερης Τροπολογίας, κανένας δεν ισχύει τον 21ο αιώνα. Ο μόνος σκοπός που εξυπηρέτησε αποτελεσματικά η ανεξέλεγκτη οπλοκατοχή στις ΗΠΑ ήταν και είναι οι μαζικές δολοφονίες. Όπως λένε, αν το μόνο εργαλείο που έχεις είναι το σφυρί, τότε όλα τα προβλήματα σου μοιάζουν με καρφιά (αν έχεις όπλο, τότε όλοι θα σου μοιάζουν με στόχους). Και όπως είπε κάποτε ο πρόεδρος Τζόνσον, την όποια νομοθεσία δεν την εξετάζεις με βάση τα οφέλη που θα επιφέρει αν εφαρμοσθεί σωστά, αλλά με γνώμονα τις αδικίες που θα προκαλέσει και τη ζημιά που θα κάνει αν εφαρμοσθεί λανθασμένα. Ισχύει ακόμη και για τις τροπολογίες του συντάγματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου