A la carte

Προ 10ημέρου ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος μας γνωστοποίησε έγγραφο του Υπουργού Υγείας, βάσει του οποίου σε νομοσχέδιο του Υπ. Δικαιοσύνης με θέμα «Ευρωπαϊκή εντολή έρευνας στις ποινικές υποθέσεις – εναρμόνιση της νομοθεσίας με την οδηγία 2014/41/ΕΕ» περιλαμβάνεται διάταξη με την οποία παρατείνεται η τρέχουσα θητεία των Διοικητικών Συμβουλίων κ.ά. οργάνων των Ιατρικών Συλλόγων από τρία σε τέσσερα χρόνια (όλως τυχαίως, φέτος θα έπρεπε να είχαμε εκλογές στους συλλόγους). Αφήνοντας στην άκρη την βαθιά, σχεδόν μεταφυσική σχέση του εν λόγω νόμου με την επιμέρους διάταξη (όπως λέμε π.χ. παγωτό στρατσιατέλλα γαρνιρισμένο με αντσούγιες), μας πειράζει μια τέτοια απόφαση; Εξαρτάται πώς τη βλέπει κανείς. Κάποιοι λένε ότι το Υπ. Υγείας ‘τα έχει βρει’ με την τρέχουσα διοίκηση του Πανελληνίου, που δεν του βγάζει γλώσσα σε τίποτε για τα κακώς κείμενα στην Υγεία, και δεν θέλει να χαλάσει μια τόσο αρμονική συνεργασία. Τι πιο απλό και βολικό από μια παράταση θητείας;

     Γενικά δεν πιστεύω σε θεωρίες συνωμοσίας. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να είμαι καχύποπτος απέναντι σε ανθρώπους και θεσμούς που δίνουν τέτοιες και άλλες παρόμοιες αφορμές. Ποιος μας εγγυάται ότι το 2019 δεν θα υπάρξει μια 'διάταξη' (προσαρτημένη ίσως σε νόμο π.χ. περί ορεινών βοσκοτόπων ή περί υποχρεωτικού τεχνικού ελέγχου των αλιευτικών σκαφών ανοικτής θαλάσσης) που θα παρατείνει την θητεία της τρέχουσας κυβέρνησης από τέσσερα σε πέντε χρόνια; Όταν ψηφίζονται αυθαίρετα διατάξεις σαν την παραπάνω ή όταν οι συνθέσεις των θερινών τμημάτων της Βουλής ρυθμίζονται κατά το συμφέρον, τι άλλο θέλουμε για να πεισθούμε ότι έχουμε μια ‘α λα καρτ’ δημοκρατία;