Νταηλίκι

Ένας μετά τον άλλον οι τυφώνες σαρώνουν τον κόλπο του Μεξικού και τις γειτονικές πολιτείες των ΗΠΑ με ασύλληπτες ταχύτητες ανέμων. Ένας μετά τον άλλον οι σεισμοί συγκλονίζουν την γύρω περιοχή με τεκτονικές δυνάμεις που δεν επιδέχονται ανθρώπινη αμφισβήτηση. Κι ενώ συμβαίνουν τα αποκαλυπτικά αυτά φαινόμενα, από τις δυο πλευρές του Ειρηνικού δυο ανθρωπάκια συναγωνίζονται σε εκδηλώσεις αχαλίνωτου προσωπικού εγωισμού. «Θα βουλιάξουμε την Ιαπωνία και θα μετατρέψουμε τις ΗΠΑ σε στάχτη και σκοτάδι», καυχιέται ο μικρός Κορεάτης, και αντί να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, εξαπολύει κι έναν πύραυλο. «Δεν θα μας μένει παρά να καταστρέψουμε ολοκληρωτικά τη Βόρεια Κορέα», απαντά ο μικρός Αμερικανός από το επίσημο βήμα του ΟΗΕ, για να μη μείνει πίσω. Δικτάτορας βάσει του... οικογενειακού δικαίου ο ένας, εκλεγμένος Πρόεδρος ο άλλος, αλλά τι σημασία έχουν τα ονόματα των αξιωμάτων μπροστά στην απύθμενη ιδιωτεία των προσώπων; Μήπως με τις ψήφους βάζει κανείς περισσότερο μυαλό; Αντί να βλέπουν το ‘σμικρόν’ του μεγέθους τους μπροστά στο σύμπαν, επιδίδονται στο παραδοσιακό νταηλίκι. «Κρατάτε με ρε, να μην τον σφάξω!» θα ωρυόταν ο ‘κοντός μάγκας’ Νίκος Ρίζος, που θα μπορούσε άνετα να υποδυθεί κάποιον από τους δυο σε σύγχρονη μαύρη επιθεώρηση. Ο Θεός να μας φυλάγει από τέτοιους ‘ηγέτες’ που προσπαθούν να δικαιώσουν το λαϊκό άσμα, εκείνο που έλεγε «γεννήθηκες για την καταστροφή».