Υποσχέσεις

Συνειδητοποίησα αρκετά νωρίς τη σημασία που έχει στην ιατρική να μην υπόσχεσαι τον ουρανό με τ’ άστρα, γιατί αν πέσεις έξω και τα πράγματα δεν εξελιχθούν καλά, θα αντιμετωπίσεις τις διαμαρτυρίες και την δίκαια αγανάκτηση του αρρώστου (αν βέβαια είναι ακόμη ζωντανός...) και των οικείων του. Αν είσαι επιφυλακτικός σε προβλέψεις και συγκρατημένος σε υποσχέσεις και τα πράγματα πάνε καλύτερα, κανείς δεν πρόκειται να στενοχωρηθεί γι’ αυτό, και όλοι θα πουν «Δόξα τω Θεώ» για το καλό αποτέλεσμα. Στην πράξη δεν ακολουθούν όλοι οι συνάδελφοι την τακτική αυτή, και μεγαλόστομες υποσχέσεις του τύπου «Εγώ θα σε κάνω καλά!» ή «Τα δικά μου χειρουργεία δεν στραβώνουν ποτέ!» ακούγονται κάθε τόσο, με τις ανάλογες συνέπειες.
     Ο χώρος της πολιτικής έχει τους δικούς του κανόνες, μέσα στους οποίους περιλαμβάνεται και η μεγαλοστομία. Δεν υπάρχει υπόσχεση που να είναι έξω από το ρεπερτόριο του πολιτικάντη: «Και ποτάμια θα σας φέρουμε!» είναι το κλασικό παράδειγμα που φαίνεται ότι ενέπνευσε εκείνον τον αείμνηστο να ασχοληθεί με τον Αχελώο (που ακόμη περιμένει την εκτροπή του...). Όσες φορές κι αν έχουν διαψευσθεί προηγουμένως (οι ίδιοι ή οι προϋπάρξαντες), δεν παύουν να υπόσχονται ότι οσονούπω κλείνει η αξιολόγηση, ανοίγει η κάνουλα του χρήματος, γεννιέται η ανάπτυξη, σβήνει το χρέος, τέρμα τα βάσανα. Γιατί δεν περιμένουν λίγο; Η όποια καλή έκβαση των πραγμάτων δεν θα περάσει απαρατήρητη. Αν όμως τα πράγματα πάνε ανάποδα ή το χρονοδιάγραμμα ξεφύγει ή βρεθούμε σε μερικούς μήνες πάλι με το χέρι απλωμένο και με τρίτη αξιολόγηση επί θύραις; Τότε υπάρχει και η άλλη στρεψόδικη τεχνική, της μετονομασίας. Ξέρετε, όπως η τρόικα έγινε θεσμοί και το Όχι Ναι και το κρέας ψάρι. Με το κατάλληλο όνομα όλα τα ‘μέτρα’ γίνονται... φαγώσιμα. Ιδίως για τους αεί πεινασμένους.