Συμφέροντα

Η αφρικανική χώρα που σήμερα είναι γνωστή ως Ζιμπάμπουε κάποτε λεγόταν Ροδεσία και ήταν βρετανική αποικία. Το 1980, μετά από ένα σκληρό ανταρτοπόλεμο εναντίον της λευκής μειοψηφίας, έγιναν εκλογές που τις κέρδισε ο Ρόμπερτ Μουγκάμπε, ο οποίος στη συνέχεια εξαπέλυσε μια βίαια επιχείρηση καταστολής των πολιτικών του αντιπάλων, χρησιμοποιώντας την ειδικά εκπαιδευμένη (από βορειοκορεάτες ‘ειδικούς’) και φανατικά αφοσιωμένη σ’ αυτόν Πέμπτη Ταξιαρχία. Σύμφωνα με τους ιστορικούς που μελέτησαν και κατέγραψαν τα γεγονόταν, η καταστολή αυτή οδήγησε σε ατέλειωτη σειρά δολοφονιών και βιασμών αόπλων πολιτών, και ο αριθμός των νεκρών υπολογίζεται σε 10-20 χιλιάδες, με πολύ περισσότερους σωματικά και ψυχικά τραυματισμένους. Η ιστορία ξανάρχεται σήμερα στο φως διότι, σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της Guardian, οι ερευνητές ανακάλυψαν εκτεταμένη διπλωματική αλληλογραφία που δείχνει ότι η βρετανική κυβέρνηση γνώριζε καλά τις ακρότητες του καθεστώτος, αλλά συστηματικά τις αποσιωπούσε ή τις υποβάθμιζε για να μη θιγούν τα βρετανικά συμφέροντα στην πρώην αποικία. Ας σημειωθεί ότι ο Μουγκάμπε εξακολουθεί να είναι πρόεδρος μετά 37 χρόνια (πάντα... εκλεγμένος βέβαια), ενώ οι πιστοί του υποστηρίζουν ότι θα είναι πρόεδρος ακόμη και μετά θάνατον! 
     Εξάλλου, αυτές τις μέρες μάθαμε ότι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στο πρώτο του υπερατλαντικό ταξίδι υπέγραψε συμφωνία πώλησης οπλισμού αξίας 350 δισεκατομμυρίων δολαρίων στη Σαουδική Αραβία, μια χώρα που δεν φημίζεται για τις επιδόσεις της στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ξέρουμε από άλλες περιπτώσεις πόσο κραυγαλέες είναι οι διαμαρτυρίες της αμερικανικής διπλωματίας για πράξεις που (κατά τη γνώμη της) παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα: μέχρι και ανθρωπιστικούς πολέμους έχει κηρύξει. Ωστόσο, το συμφέρον της εθνικής τσέπης φαίνεται να είναι το υπέρτατο κριτήριο ανθρωπισμού και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Υπάρχει άραγε παγκόσμιο Νόμπελ υποκρισίας;