Με κατάπληξη διάβασα την εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας προς τα γυμνάσια για «Υλοποίηση στο Γυμνάσιο Θεματικής Εβδομάδας Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης σε ζητήματα Διατροφής, Εθισμού - Εξαρτήσεων και Έμφυλων Ταυτοτήτων κατά το Σχολικό Έτος 2016 -2017», στα πλαίσια της οποίας μεταξύ άλλων θα πρέπει να «αποδομηθούν τα έμφυλα στερεότυπα». Τι ακριβώς σημαίνει και πού αποβλέπει αυτή η ‘αποδόμηση’; Μήπως σε μια αμφίβολη ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών, με θόλωση των γραμμών που διαχωρίζουν τον άνθρωπο σε ‘άρσεν και θήλυ’, όπως γνωρίζαμε εδώ και χιλιάδες χρόνια, ‘από κτίσεως κόσμου’; Προφανώς σε κάποιους βολεύει μια τέτοια θολούρα, ώστε να μπορούν να ‘ψαρεύουν’ και να δημιουργούν ομοίους τους (κατά το γνωστό σύνθημα «Άνδρας (ή γυναίκα) δεν γεννιέσαι, γίνεσαι»). Η κατάσταση θυμίζει ζωηρά τον μύθο του Αισώπου για την αλεπού με την κομμένη ουρά: θέλοντας να μειώσει τη δική της μειονεξία, προσπαθούσε να πείσει ότι «έτσι είναι η μόδα» και ότι πρέπει οι άλλες αλεπούδες να ακολουθήσουν το παράδειγμά της.
Πέρα από αυτά, η γλώσσα της εγκυκλίου δίνει την εντύπωση ότι αντιγράφει (ή μήπως μεταφράζει;) ξένα παρόμοια κείμενα και δημιουργεί την υπόνοια ότι έχει υπαγορευθεί έξωθεν. Ως Έλληνες δεν έχουμε ούτε υποχρέωση ούτε διάθεση να δεχθούμε ξένες επιταγές ως προς το τι θα διδάξουμε στα σχολεία μας και πώς θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Μήπως αυτή η ‘αποδόμηση’ αποτελεί κάποιου είδους ‘μνημονιακή δέσμευση’; Αν ναι, γιατί το κράτος δεν λέει στον κόσμο την αλήθεια; Και ας δεχθεί τις σχετικές αντιδράσεις.
Όσα γράφονται δεν επιδιώκουν να δημιουργήσουν κανενός είδους διάκριση, φοβία ή οτιδήποτε άλλο. Το ζητούμενο είναι, πολύ απλά, ο σεβασμός στην ανθρώπινη γενετήσια φυσιολογία, αλλά και στην ψυχολογία των εφήβων μαθητών. Επιτέλους, αρκετά έχουν στο κεφάλι τους από την γενική ατμόσφαιρα της κρίσης με τις οικονομικές και τις άλλες συνέπειές της, αλλά και από τις μαθησιακές απαιτήσεις του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Είναι ανάγκη να τους εμφυτεύσουμε και τα ψυχοσεξουαλικά συμπλέγματα μιας μικρής μειοψηφίας;
Πέρα από αυτά, η γλώσσα της εγκυκλίου δίνει την εντύπωση ότι αντιγράφει (ή μήπως μεταφράζει;) ξένα παρόμοια κείμενα και δημιουργεί την υπόνοια ότι έχει υπαγορευθεί έξωθεν. Ως Έλληνες δεν έχουμε ούτε υποχρέωση ούτε διάθεση να δεχθούμε ξένες επιταγές ως προς το τι θα διδάξουμε στα σχολεία μας και πώς θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Μήπως αυτή η ‘αποδόμηση’ αποτελεί κάποιου είδους ‘μνημονιακή δέσμευση’; Αν ναι, γιατί το κράτος δεν λέει στον κόσμο την αλήθεια; Και ας δεχθεί τις σχετικές αντιδράσεις.
Όσα γράφονται δεν επιδιώκουν να δημιουργήσουν κανενός είδους διάκριση, φοβία ή οτιδήποτε άλλο. Το ζητούμενο είναι, πολύ απλά, ο σεβασμός στην ανθρώπινη γενετήσια φυσιολογία, αλλά και στην ψυχολογία των εφήβων μαθητών. Επιτέλους, αρκετά έχουν στο κεφάλι τους από την γενική ατμόσφαιρα της κρίσης με τις οικονομικές και τις άλλες συνέπειές της, αλλά και από τις μαθησιακές απαιτήσεις του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Είναι ανάγκη να τους εμφυτεύσουμε και τα ψυχοσεξουαλικά συμπλέγματα μιας μικρής μειοψηφίας;
[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή]
Ανατριχιαστική η εγκύκλιος από την επίσημη πολιτεία. Ζάλη.
ΑπάντησηΔιαγραφή