Πάνω απ' όλα

Δεν παρακολουθώ συστηματικά τις ορκωμοσίες των Αμερικανών Προέδρων. Θυμούμαι βέβαια τη δημοσιότητα που πήρε η πρώτη εκλογή του Ομπάμα, προφανώς λόγω της ‘πρωτιάς’ να αναδειχθεί ένας μη λευκός στο ύπατο αξίωμα της χώρας (και της πλανηταρχίας). Πέρασε κι αυτό, και το επόμενο στοίχημα για κάποιους σίγουρα θα είναι αν θα επαναληφθεί και πότε. Προς το παρόν ο κόσμος όλος ασχολείται με το ‘σκηνικό’ και το παρασκήνιο της χθεσινής εγκαθίδρυσης του Ντόναλντ Τραμπ, αναμφίβολα του πιο αμφιλεγόμενου προσώπου που έχει περάσει ποτέ την πόρτα του Λευκού Οίκου. Πολλά έχουν ακουστεί απ’ αυτόν και γι’ αυτόν, και οι βίαιες αντιδράσεις που είδαμε εντός ΗΠΑ δεν έχουν κι αυτές προηγούμενο, τουλάχιστον σε σχέση με ένα τέτοιο πολιτικό γεγονός. Ίσως είναι πρόωρο να κρίνει κανείς με βάση προεκλογικές εξαγγελίες, και θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε ποια μορφή θα πάρουν αυτές στην πράξη. Ωστόσο, άκουσα ένα σύνθημα του τύπου ‘Πάνω απ’ όλα η Αμερική’ και θυμήθηκα το ιστορικό γερμανικό του αντίστοιχο (‘Deutschland über alles’), και σκέφτηκα ότι οι ηγεμονίες γενικά δεν διαφέρουν και πολύ μεταξύ τους. Και βέβαια κακό δεν είναι να βάζει κάποιος τη χώρα του πάνω απ’ όλα: το πρόβλημα είναι πώς αντιμετωπίζει όλο τον υπόλοιπο κόσμο που βάζει ‘από κάτω’ εν ονόματι της δικής του υπεροχής.