Ψηφιακά είδωλα

Πριν λίγες μέρες ο ψηφιακός κόσμος δέχθηκε ένα έντονο σοκ από την είδηση ότι το τελευταίο μοντέλο κινητού, η ‘ναυαρχίδα’ της Samsung, το Galaxy Note 7, είχε την κακή συνήθεια να εκρήγνυται απρόβλεπτα από υπερθέρμανση, βραχυκύκλωμα ή τέλος πάντων σπινθηρισμό της μπαταρίας του, που, όπως έμαθα, είναι ενσωματωμένη στη συσκευή (και όχι αφαιρούμενη, όπως σε όλα τα μέχρι τώρα τηλέφωνα). Οι ‘τρομοκρατικές’ αυτές συνήθειες οδήγησαν την εταιρεία στο να αποσύρει το συγκεκριμένο μοντέλο απ’ όλο τον κόσμο, με κόστος μερικών δισεκατομμυρίων, να αποζημιώσει τους αγοραστές του, και να χάσει άλλα μερικά δις σε αξία των μετοχών της.
     Όλα αυτά με έκαναν να σκεφθώ, ακόμη μια φορά, με πόση ευκολία (και μάλιστα εν μέσω κρίσης) πολύς κόσμος σπεύδει να αποκτήσει, με κόστος μερικών εκατοντάδων ευρώ, το τελευταίο μοντέλο πριν ακόμη αυτό δει το φως της ημέρας, κάνοντας ουρές στα σχετικά καταστήματα και βάζοντας παραγγελίες από μήνες νωρίτερα, μην τυχόν χάσει την ευκαιρία. Το ‘κινητό’, ένα καταρχήν χρηστικό εργαλείο που σίγουρα προσφέρει τεράστιες επικοινωνιακές δυνατότητες, έχει αναβαθμισθεί όχι απλώς σε σύμβολο επίδειξης πλούτου (όπως παλιότερα π.χ. ένα ακριβό ρολόι χεριού), αλλά σε είδωλο και θεότητα που οι πάντες, μικροί και μεγάλοι, προσκυνούν, τιμούν και επικαλούνται από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ευτυχώς που υπάρχουν και μερικά ατυχήματα, μήπως τυχόν καταλάβουμε ότι, όπως όλα τα είδωλα, έτσι κι αυτό έχει πήλινα πόδια.