Το άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο: οι ‘θεσμοί’ και η κυβέρνηση θα βρίσκονται σε στενή συνεργασία όσον αφορά τα 48 (αν έπιασα σωστά τον αριθμό) προαπαιτούμενα (ανάμεσά τους και αρκετά ακανθώδη) που θα πρέπει να ρυθμισθούν μέχρι τέλος του μηνός για να πάρουμε το πράσινο φως για την υποδόση κάποιων ψωροδισεκατομμυρίων που χρειάζονται για να μπαλώσουμε τα παντελόνια μας (τό ’λεγα εγώ, ότι αυτή η μόδα να ανοίγουμε τρύπες στα γόνατα και όπου αλλού βρούμε δεν θα μας έβγαινε σε καλό...). Ωστόσο, μένω στη ‘στενή συνεργασία’, μια έκφραση που σηκώνει αρκετά διασταλτική ερμηνεία. Έτσι, υπό μίαν έννοια πολύ στενή είναι και η ‘συνεργασία’ του βασανιστή με τον βασανιζόμενο, του βιαστή με το θύμα του. Η συνεργασία δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση: κάποιος υπαγορεύει τους όρους και κάποιος εκτελεί τα παραγγέλματα, με το καλό ή με το ζόρι. Για να δούμε λοιπόν, στη δική μας περίπτωση ποιος θα παίζει τον ζουρνά και ποιος θα χορεύει.
1. Τα δισεκατομμύρια που μας δίνουν, δεν καταλαβαίνουν οι πιο πολλοί ότι είναι δανεικά που θα τα επιστρέψουμε πολλαπλάσια με τους τόκους κι επειδή πάλι θα αδυνατούμε, η θηλιά θα σφίξει περισσότερο. Γι' αυτό και δίδονται. Ποιός αφελής πιστεύει ότι το χρέος είναι βιώσιμο; Πάντως όχι οι δανειστές.
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Είτε λόγω Σύνδρομου Στοκχόλμης είτε καθαρής προδοσίας, η συνεργασία είναι δεδομένη.
Από το 1ο Αγγλικό δάνειο της Επανάστασης του '21, έχουμε μάθει να κλεβουμε τα δανεικά που μας δίνουν και να φορτώνουμε τα χρέη στη ράχη των Ελλήνων...
ΑπάντησηΔιαγραφή