Προκλήσεις

Πολλά ακούστηκαν αυτές τις μέρες για την Ένωση Αθέων και την ημέρα κρεωφαγίας που αυτή κήρυξε για τη σημερινή Μεγάλη Παρασκευή. Προχθές πρόσεξα στην είσοδο γνωστού (κλειστού εκείνη την ώρα) εστιατορίου κολλημένη μια πρόσκληση: ‘Μεγάλη Παρασκευή ελάτε για τσίπουρο και μεζέδες’. Φυσικά και δεν απαγορεύεται να φάει κανείς ό,τι θέλει, όποια μέρα θέλει, και δεν θα του ζητήσει κανείς τον λόγο. Ωστόσο, όταν μια ενέργεια παίρνει δημόσιο χαρακτήρα και αναφανδόν αντιβαίνει σε μια έστω παραδοσιακή κοινή πρακτική νηστείας, επιδέχεται κριτική. Θυμούμαι τον αείμνηστο π. Συμεών που μας μιλούσε κάποτε για το διαστημόπλοιο Challenger που καταστράφηκε λίγο μετά τη εκτόξευσή του το 1986, με επτά νεκρούς αστροναύτες. «Ήταν ανάγκη να του δώσουν τέτοιο όνομα;» αναρωτήθηκε. Στα αγγλικά Challenger σημαίνει τον διεκδικητή, αυτόν που προκαλεί--ποιόν άραγε; Μπορούν τέτοιες προκλήσεις να γίνονται αψήφιστα; Ο Απ. Παύλος ρωτάει τους Κορινθίους: «ἢ παραζηλοῦμεν τὸν Kύριον; μὴ ἰσχυρότεροι αὐτοῦ ἐσμεν;» [Α΄ Κορ. 10:22]. Κρίμα που στην δεινώς χειμαζόμενη Ελλάδα του 21ου αιώνα θεωρούμε ξεπερασμένα τέτοια βασικά υπαρξιακά ερωτήματα. «Μή ημίν λογισθείη».