Βαρβαριστί

Δυο ειδών βαρβαρισμούς έπιασε το αυτί μου στη δημόσια ραδιοτηλεόραση τις μέρες αυτές. Ο ένας είχε να κάνει με κύρια ονόματα. «Θα ακούσουμε τις χρηστικές πληροφορίες από τον Ξενοφών», απαγγέλλει η πρωινή εκφωνήτρια του Πρώτου Προγράμματος. Προφανώς ξένο όνομα, άκλιτο, όπως ο Τζων, αλλά παρακάτω του απευθύνει τον λόγο: «Ξενοφώντα, σ’ ακούμε». Αργότερα το μεσημέρι, στον ίδιο σταθμό: «Έχουμε στη γραμμή από το Παρίσι τη Θωμαΐς Παπαϊωάννου. Θωμαΐδα, πες μας...». Με άλλα λόγια, η ονομαστική έχει θέση αιτιατικής και η αιτιατική θέση κλητικής. Για να συνεννοούμαστε.
     Ο άλλος τύπος ήταν πιο σύνθετος. Σύμφωνα με πρωινό τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων, «ο πρωθυπουργός θα έχει μπαράζ επαφών». Απαριθμούνται στη συνέχεια τρεις, που θα συμβούν σε τελείως διαφορετικές ώρες της ημέρας. Έλα όμως που ‘μπαράζ’ σημαίνει ομοβροντία, ‘φραγμό πυροβολικού’ στη στρατιωτική γλώσσα, δηλαδή ταυτόχρονες βολές. Το πώς μπορεί ένα μπαράζ να γίνεται με χρονικά διαλείμματα κάποιων ωρών, ας το αφήσουμε στη δημοσιογραφική φαντασία. Λίγο πιο κάτω, στο ίδιο δελτίο: «Η Αμερικανίδα υφυπουργός θα έχει στην ατζέντα των επαφών της το προσφυγικό και το ΝΑΤΟ». Νομίζω ότι φτάνει η ‘ατζέντα’ (= θεματολόγιο, ημερήσια διάταξη) μόνη της, χωρίς τις ‘επαφές’, που αναφέρονται σε πρόσωπα και όχι σε θέματα.
     Σαν πολλά να περιμένω...