Ανθρώπινα δικαιώματα

Διπλωματικά τηλεγραφήματα που διέρρευσαν στον τύπο [ΕΔΩ] αποκαλύπτουν ότι το 2013 έγινε μυστική συμφωνία μεταξύ Βρετανίας και Σαουδικής Αραβίας για αμοιβαία υποστήριξη για την εκλογή τους στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (UNHRC). Τώρα η δεύτερη χώρα πρόκειται να αναλάβει την προεδρία του συμβουλίου τη στιγμή που υπέρτατο νομοθέτημα της είναι η ‘σαρία’, ο ισλαμικός νόμος, βάσει του οποίου έχει φέτος μόνο καταδικάσει σε αποκεφαλισμό πάνω από εκατό άτομα. Μεταξύ τους είναι και ένας 17χρονος, που έχει καταδικασθεί να αποκεφαλισθεί και στη συνέχεια να σταυρωθεί το σώμα του για συμμετοχή σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις [ΕΔΩ].
     Η παγκόσμια κατακραυγή που έχουν προκαλέσει οι αποφάσεις αυτές δεν φαίνεται να επηρεάζει τις στενές οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις των ‘μεγάλων’ του λεγομένου ελεύθερου κόσμου με την Σαουδαραβία. Μάλιστα ο πρέσβυς της χώρας στον ΟΗΕ δήλωσε ότι «Η εφαρμογή της σαρία είναι η υψηλότερη μορφή ανθρωπίνων διαιωμάτων. Αν αυτό δεν ευχαριστεί κάποιους, το πρόβλημα είναι δικό τους, όχι δικό μας». Η έννοια λοιπόν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι πολύ σχετική, ακόμη και στα πιο επίσημα όργανα. Κι αν τυχαίνει να παράγεις και να εξάγεις πετρέλαιο, ΠΟΛΥ πετρέλαιο, μια κάποια σχετικότητα είναι προφανώς απόλυτα συγγνωστή... 
     Κάτι τέτοια μαθαίνουμε και η εμπιστοσύνη μας στους παγκόσμιους θεσμούς, κατά το κοινώς λεγόμενο, ‘χτυπάει κόκκινο’: είναι από το αίμα που μας ανεβαίνει στο κεφάλι για την διεθνή υποκρισία που διυλίζει κουνούπια και καταπίνει καμήλες.