Διαβήτης

Υποτίθεται ότι όταν κανείς βρίσκεται σε διακοπές έχει την ευκαιρία να χαλαρώνει και να ασχολείται με άλλα, πιο ευχάριστα θέματα, αλλά να που η επικαιρότητα άλλα επιτάσσει. Θα έρθω σ’ αυτήν δια της πλαγίας οδού, για να μη ξεχνώ και την ιατρική ιδιότητα.
     Ο διαβήτης είναι το κλασικό παράδειγμα μιας αρρώστιας που αλλάζει για πάντα τη ζωή του πάσχοντος. Όχι απλώς την αλλάζει, αλλά γίνεται ο κύριος ρυθμιστικός παράγων της. Από τη στιγμή που θα διαγνωσθεί, τα πάντα—γεύματα, δραστηριότητα, ωράρια και ποσότητα και είδος φαγητού, άσκηση—αναθεωρούνται ριζικά. Τίποτε δεν μένει ανεπηρέαστο, τίποτε δεν είναι όπως πριν. Χώρια οι συχνές ενέσεις ινσουλίνης και τα τρυπήματα κάθε τόσο για έλεγχο του σακχάρου, οι κρίσεις υπογλυκαιμίας και υπεργλυκαιμίας, η αστάθεια και οι απρόοπτες διακυμάνσεις, η γενική αβεβαιότητα. Γρήγορα μαθαίνει κανείς ότι όλα αυτά θα είναι πλέον στο ημερήσιο πρόγραμμα εφ’ όρου ζωής, μέχρι το τέλος. Η αμέλεια ή η χαλάρωση των κανόνων θα έχει σοβαρές και δυνητικά θανατηφόρες συνέπειες. Από την άλλη μεριά, η συμμόρφωση στο πρόγραμμα υπόσχεται να εξασφαλίσει μια πλήρη, ολοκληρωμένη και κατά τα άλλα φυσιολογική ζωή.
     Φαντασθήτε τώρα έναν ασθενή που στο άκουσμα της διάγνωσης επαναστατεί: «Τι είναι αυτά; Τι διαβήτης και κουραφέξαλα; Επινόηση των γιατρών είναι, για να έχουν τους αρρώστους στο χέρι και να τους αρμέγουν. Δεν έχω τίποτε! Θα το ξεπεράσω μόνος μου. Θα κάνω μονομερή διαγραφή του σακχάρου! Πού ακούστηκε ότι εγώ, ένας γνήσιος αριστερός, θα δεχθώ να ζήσω μια ζωή με περιορισμούς διατροφής και ενέσεις; Σε μνημόνιο θα με βάλουν;»
     Σταματώ εδώ, μια και ξεστόμισα την κακιά λέξη. Ώρα για ελεύθερη σκέψη, και για κάποιες συγκρίσεις, τηρουμένων των αναλογιών.