Φόρος Πλεονάζουσας Αδικίας

Ξημέρωσε κι αυτή η εικοστή Ιουλίου, που θα πρέπει να καταγραφεί από τον ιστορικό του μέλλοντος (εκτός από το άνοιγμα των τραπεζών) και ως ‘ημέρα του ΦΠΑ’, με τραγελαφικά παρεπόμενα, όπως π.χ. ότι το μοσχάρι σε όλες του τις παραλλαγές θα έχει επιβάρυνση 23% ενώ το χοιρινό μόνο 13% [διαβάστε ΕΔΩ τον πλήρη κατάλογο της Ανοησίας--εναλλακτική ερμηνεία για το Α]. Και πάνω που έλεγα να αρχίσω τη δίαιτα του μόσχου του σιτευτού... Να μου το θυμάστε: το συγκεκριμένο μέτρο έχει σκοπό να πλήξει κυρίως Εβραίους και Μουσουλμάνους (που αποφεύγουν το χοιρινό), ενώ ευνοεί του ινδουιστές που σέβονται τα βοοειδή και προτιμούν το γουρουνόπουλο, όταν το βρίσκουν.
     Για να σοβαρευτούμε λιγάκι. Η κοινή λογική λέει ότι έναν δίκαιο και προσιτό φόρο τον αποδέχονται πολύ ευκολότερα και τον πληρώνουν περισσότεροι, ενώ έναν φόρο που είναι κατάφωρα και ανόητος και άδικος και δυσανάλογα δυσβάστακτος στην υπάρχουσα οικονομική συγκυρία θα προσπαθήσουν να τον αποφύγουν όσοι μπορούν με κάθε τρόπο (προς Θεού, δεν τους επαινώ γι’ αυτό, αλλά μπαίνω στη θέση τους). Αν π.χ. το κράτος θέσπιζε έναν γενικό ΦΠΑ της τάξης του 10%, θα κάναμε ολόκληρη συζήτηση για δύο ή τρεις ζώνες ή δεν ξέρω τι άλλο; Θα τον πληρώναμε χωρίς πολλές διαμαρτυρίες. Υποπτεύομαι ότι τελικά θα εισέπραττε περισσότερα χρήματα με τον τρόπο αυτό παρά με το σημερινό καθεστώς. Υπό τον όρο βέβαια ότι παράλληλα θα επέβαλλε και το μέτρο της γενικής χορήγησης αποδείξεων, από όλους και για όλα και με την απλούστερη δυνατή διαδικασία. Τυχόν διαπιστωμένη παράβαση θα επέσυρε την ποινή του άμεσου διπλασιασμού του ΦΠΑ για όλη την κοινωνία. Έτσι η ευθύνη της καταβολής του φόρου από τον καθένα θα γινόταν υπόθεση όλων. Με ανάλογη καλλιέργεια φορολογικής συνείδησης και επαρκή ενημέρωση του κοινού, ένα τέτοιο μέτρο θα απέδιδε με τον χρόνο πολύ περισσότερα.  
     Βάζουμε στοίχημα;