Φτώχια καταραμένη

Διάβασα χθες στη Guardian ένα άρθρο για τα σούπερ γιώτ των δισεκατομμυριούχων. Ξέρετε, κάτι ‘βαρκούλες’ που ξεκινούν από μήκος 30 μέτρων και ξεπερνούν τα 120 και που έχουν κόστος κτήσης (αγορά ή κατασκευής), σύμφωνα με τον συντάκτη, περίπου 1 εκατομμύριο δολάρια ανά μέτρο, ενώ η συντήρησή τους φτάνει το 10% της τιμής κατασκευής το χρόνο. Έτσι, με 50 εκατομμύρια δολάρια μπορείς να αποκτήσεις ένα γιώτ 50 μέτρων, το οποίο όμως θα έχει ετήσιο κόστος συντήρησης περίπου 5 εκατομμύρια. Το πιο μεγάλο ιδιωτικό σκάφος στον κόσμο, το Azzam, έχει μήκος 180 μέτρα, κατασκευάστηκε πέρυσι σε Γερμανικό ναυπηγείο για τον πρόεδρο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και υπολογίζεται ότι κόστισε 605 εκατομμύρια δολάρια (προφανώς ο παραπάνω κανόνας έχει και μερικές δαπανηρές εξαιρέσεις). Το άρθρο προσφέρει και άλλες χρήσιμες πληροφορίες, όπως πόσο καλά (ή άσχημα) περνάει το πλήρωμα στα σκάφη αυτά με τους απαιτητικούς και ιδιότροπους ιδιοκτήτες και επιβάτες, πόσα χρήματα βγάζει, και πόσο μπορεί να νοικιάσει κανείς ένα τέτοιο σκάφος (αν ενδιαφέρεστε, το πιο ακριβό πάει 2 εκατομμύρια την εβδομάδα ή 11.900 δολάρια την ώρα, τιμή που δεν περιλαμβάνει τα καύσιμα, το νερό, τα τρόφιμα και τα φιλοδωρήματα του πληρώματος). Ιδού: τώρα έχετε όλες τις πληροφορίες που χρειάζεστε για να κανονίσετε το πρόγραμμά σας.
     Ανάμεσα στα σχόλια των αναγνωστών διάβασα και το ακόλουθο: ‘Αν θέλεις να ξέρεις τι γνώμη έχει ο Θεός για τα χρήματα, κοίταξε σε τι ανθρώπους τα δίνει’ (χωρίς σχόλιο). Οπότε ας θυμηθούμε και τον Ψαλμό που μας υποδεικνύει: ‘Πλούτος εάν ρέη μη προστίθεσθε καρδίαν’.