Ο καυγάς και πάλι για κάποιο πάπλωμα, και εν προκειμένω για τις διαγνωστικές εξετάσεις. Με το παράδοξο θέαμα ο μεν (μη ιατρός) υπουργός να παραθέτει επίσημες επιστημονικές οδηγίες, οι δε (καθ’ ύλην αρμόδιοι, υποτίθεται) ιατροί να τις αρνούνται με επιχειρήματα που είναι το λιγότερο αστεία! Ας είμαστε επιτέλους ειλικρινείς: οι ανέμελες καταχρήσεις έχουν τέλος, και το τέλος καμιά φορά σημαίνει ότι δεν περισσεύουν ούτε για τα απαραίτητα. Οι εξετάσεις είναι βοήθημα της ιατρικής και όχι αυτή καθ’ εαυτήν η ιατρική. Η μόνη λύση είναι καλύτερη εκπαίδευση στη χρήση των διαγνωστικών εξετάσεων: δεν πρέπει να ζητούμε εξετάσεις που δεν προσφέρουν τίποτε στην αντιμετώπιση των ασθενών. Όλες οι εξετάσεις έχουν συγκεκριμένα όρια: πρέπει να ξέρουμε τι μας λένε και τι δεν μας λένε, άρα ποιες είναι οι ενδείξεις και ποιες οι αντενδείξεις τους. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχει οικονομικό κίνητρο για την αναγραφή των εξετάσεων.
Τελικά, πρέπει να πείσουμε πρώτα τους εαυτούς μας και μετά το ευρύ κοινό ότι καλός γιατρός δεν σημαίνει πολλές εξετάσεις, και πολλά νούμερα και εικόνες δεν σημαίνουν καλή ιατρική. Παράδειγμα: πριν από χρόνια τραυματίας από τροχαίο υποβλήθηκε σε αξονική θώρακος και αξονική κρανίου, με φυσιολογικά αποτελέσματα. Την επόμενη μέρα βρέθηκε τετραπληγικός, διότι το κάταγμα ήταν στον αυχένα του, που ‘έτυχε’ να βρίσκεται ανάμεσα στις δυο αξονικές! Λάθος; Όχι: κακή ιατρική εκτίμηση.
Για να κάνεις σωστή διάγνωση πρέπει να έχεις ολοκληρωμένη κλινική ιατρική γνώση και πείρα, να αφιερώσεις χρόνο για να εκτιμήσεις επαρκώς τον άρρωστο και το πρόβλημά του με καλό ιστορικό και προσεκτική εξέταση, και να συνθέσεις τα ευρήματά σου. Με βάση αυτά, μπορεί να χρειασθείς στοχευμένες εξετάσεις για να απαντήσεις συγκεκριμένα ερωτήματα. Αν κάνεις σωρηδόν εξετάσεις στα τυφλά, χωρίς να ξέρεις τι γυρεύεις, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα βγάλεις κάτι ‘παθολογικό’: αν το ‘εύρημά’ σου γίνει διάγνωση, είναι πολύ δύσκολο να την αναιρέσεις τόσο στο δικό σου μυαλό όσο και στην ανησυχία του αρρώστου. Θα τον συνοδεύει από εκεί και πέρα μέχρι να βρεθεί κάποιος επόμενος γιατρός αρκετά τολμηρός ώστε να κατεδαφίσει τον μύθο της ‘αρρώστιας’. Και θα επαληθευθεί για πολλοστή φορά ο κυνικός εκείνος ορισμός που λέει ότι "υγιής είναι ένα άρρωστος που δεν έχει ερευνηθεί αρκετά".
Τελικά, πρέπει να πείσουμε πρώτα τους εαυτούς μας και μετά το ευρύ κοινό ότι καλός γιατρός δεν σημαίνει πολλές εξετάσεις, και πολλά νούμερα και εικόνες δεν σημαίνουν καλή ιατρική. Παράδειγμα: πριν από χρόνια τραυματίας από τροχαίο υποβλήθηκε σε αξονική θώρακος και αξονική κρανίου, με φυσιολογικά αποτελέσματα. Την επόμενη μέρα βρέθηκε τετραπληγικός, διότι το κάταγμα ήταν στον αυχένα του, που ‘έτυχε’ να βρίσκεται ανάμεσα στις δυο αξονικές! Λάθος; Όχι: κακή ιατρική εκτίμηση.
Για να κάνεις σωστή διάγνωση πρέπει να έχεις ολοκληρωμένη κλινική ιατρική γνώση και πείρα, να αφιερώσεις χρόνο για να εκτιμήσεις επαρκώς τον άρρωστο και το πρόβλημά του με καλό ιστορικό και προσεκτική εξέταση, και να συνθέσεις τα ευρήματά σου. Με βάση αυτά, μπορεί να χρειασθείς στοχευμένες εξετάσεις για να απαντήσεις συγκεκριμένα ερωτήματα. Αν κάνεις σωρηδόν εξετάσεις στα τυφλά, χωρίς να ξέρεις τι γυρεύεις, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα βγάλεις κάτι ‘παθολογικό’: αν το ‘εύρημά’ σου γίνει διάγνωση, είναι πολύ δύσκολο να την αναιρέσεις τόσο στο δικό σου μυαλό όσο και στην ανησυχία του αρρώστου. Θα τον συνοδεύει από εκεί και πέρα μέχρι να βρεθεί κάποιος επόμενος γιατρός αρκετά τολμηρός ώστε να κατεδαφίσει τον μύθο της ‘αρρώστιας’. Και θα επαληθευθεί για πολλοστή φορά ο κυνικός εκείνος ορισμός που λέει ότι "υγιής είναι ένα άρρωστος που δεν έχει ερευνηθεί αρκετά".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου